تاریخچه شیشه به خیلی قبل‌تر از این روزها یعنی جنگ جهانی دوم برمی گردد. استفاده از مواد مخدر صنعتی و شیمیایی در جریان جنگ دوم جهانی به شکل گسترده‌ای آغاز شد و دولت آلمان نازی نقش حمایتی در گسترش مصرف این مواد در جهان داشته است.
شیشه با مواد مخدرهای دیگر بسیار فرق دارد. چرا که از انواع مواد مخدر روان‌گردان بسیار مخرب است. فرقی نمی‌کند ماده‌ای که استفاده می‌کنید تقلبی است یا اصل، شیشه طی مدت دو سال شما را از پا در می آورد!
زمانی که شخص ماده مخدر شیشه را مصرف می‌کند، ۵۰ درصد از گیرنده‌های دوپامین و سروتونین در مغز از بین می‌روند و همین موضوع نشان می‌دهد که علاوه بر وابستگی جسمانی، این ماده مخدر وابستگی روانی هم در پی دارد. برای آشنایی بیشتر با تاریخچه شیشه در ایران و جهان با کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دیگر همراه باشید.
تاریخچه شیشه در جهان
تاریخچه شیشه در واقع از ژاپن شروع می‌شود، این ماده ابتدا در سال ۱۸۹۳ در کشور ژاپن توسط یک داروساز ژاپنی ساخته شد و سپس از حدود ۸۰ سال قبل، از کشورهایی مانند آلمان و ژاپن راهش را به سمت نقاط دیگر دنیا کج کرد.
کارخانه آلمانی تلمر این ترکیب را به تولید انبوه تحت نام پرویتین درآورد. در طول جنگ این کارخانه تولید انبوه پرویتین را ادامه داد.
در زمان جنگ جهانی دوم این ماده توسط سربازان ژاپنی، آمریکایی برای برطرف کردن خستگی و افزایش انرژی استفاده می‌شد. از فردای جنگ هم پرویتین به صورت غیرمجاز و زیرزمینی تحت نام «کریستال مث» که در ایران به نام «شیشه» مشهور شده است تولید و مصرف می‌شود.
در واقع می‌توان گفت در تاریخچه شیشه این آلمان نازی بود که مصرف بی‌رویه شیشه را توسط نظامیان گسترش داد. نازی‌های آلمان در سال ۱۹۳۹ در حمله‌ای که به اشغال لهستان و آغاز جنگ دوم جهانی منجر شد، قرص‌های «پرویتین» که از مت آمفتامین گرفته شده بود را در اختیار سربازان نازی قرار دادند.
رهبران آلمان نازی در آن سال از معجزه سربازان تحت امر سخن گفتند و از اینکه چه آسان کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری توسط ارتش آلمان نازی به اشغال در آمدند.
در سال ۱۹۴۰ و در جریان اشغال دو سوم از خاک فرانسه نظامیان تحت امر آدولف هیتلر، در روزهای لشگر کشی بیشتر از ۳۵ میلیون قرص متآمتافین مصرف کردند.
مصرف بالای پرویتین در حدی بود که ارتش هیتلری بعدها توسط برخی از مورخان به «ارتش معتادان» معروف شد. پرویتین به جز هشیار نگاه داشتن سربازان در خط مقدم باعث می‌شد واقعیات تلخ جنگ آنها را تحت تأثیر قرار ندهد.
طبق اسناد و مدارک در جریان نبرد آلمان نازی با بریتانیا، خلبانان نیروی هوایی نازی اغلب اوقات نشئه بودند. چرا که عملیات بمباران تأسیسات بریتانیا باید شب انجام می‌شد و هوشیاری خلبانان در آن زمان می‌توانست بسیار تأثیر گذار باشد.
در نهایت در طول جنگ جهانی دوم این ماده مخدر به دست سربازان بریتانیایی هم افتاد و در مقطعی توسط آنان نیز مصرف می‌شد.
تاریخچه شیشه در ایران
هر چند که قدمت شیشه به جنگ جهانی دوم می‌رسد، اما تاریخچه شیشه در ایران قدمت زیادی ندارد. روزی که شیشه از آسیای جنوب شرقی وارد کشور شد، نامش «شابو» بود.
شابو توسط جوانان ایرانی که در آن کشورها کار می‌کردند، وارد ایران شد. مصرف کنندگان در ابتدا گمان می‌کردند که شابو اعتیادآور نیست، افراد را لاغر می‌کند و توانشان را بالا می‌برد.
خلاصه این که اوایل وقتی شیشه وارد ایران شد، بهانه چربی سوز بودن این ماده مطرح شد و عده‌ای را به سمت خودش کشاند. اما در حقیقت موجی که باعث شد مصرف این ماده همه‌گیر شود، وعده خیالی اعتیاد آور نبودن این ماده بود.
قاچاقچیان مواد مخدر این شایعه را راه انداختند که شیشه می‌تواند اعتیاد را درمان کند چون خودش محرک است و اعتیاد ندارد. همین مسئله خیلی از کسانی که به موادی مانند تریاک اعتیاد داشتند را به سمت مصرف این مخدر هل داد.
با این خواب و خیال که بعد از یک ماه استفاده از شیشه می‌توانید برای همیشه اعتیادتان را کنار بگذارید. در حالی که شیشه نه تنها اعتیاد شدید به همراه دارد، بلکه اعتیاد به آن شکل کشنده ای از است.
در ایران قبل از سال ۱۳۸۶ مصرف شیشه بسیار محدود بود و در بررسی سریع وضعیت سوء مصرف مواد در ایران که در سال ۱۳۸۳ انجام شد، هیچ موردی از مصرف پیدا نشد. البته می‌توان حدس زد که تعداد محدودی مصرف کننده وجود داشته است.
در سال ۱۳۸۶ اما سه و نیم درصد از جمعیت مصرف کننده شیشه گزارش شد. اوج مصرف شیشه از سال ۱۳۸۷ و هم‌زمان با تولید داخلی آن در بازار سیاه شروع شد.
در تاریخچه شیشه در ایران می‌توان از این سال سیاه یعنی سال ۱۳۸۹ نام برد که شیشه از نظر تعداد مصرف کننده به دومین ماده شایع تبدیل شد و تعداد مصرف کنندگان آن هر روزه افزایش یافت.
