ترک کوکائین و شیوه های نوین سم زدایی {بهترین کلینیک ترک کوکائین در تهران}

کوکائین یا به انگلیسی Cocaine که با نام غیررسمی کُک نیز شناخته می‌شود، یکی از قوی‌ترین و خطرناک‌ترین محرک‌های اعتیاد آور از مجموعه ماده‌های مخدر و روان گردان است.

ماده خالص این داروی محرک از برگ‌های بوته گیاه کوکا اریتروکسیلون استخراج می‌شود. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و مرکزی بوده و در آنجا کشت می‌شود.

از این ماده برای انگیزه‌های تفریحی غیرقانونی و در پزشکی از آن برای بی‌حسی موضعی پیش از عمل جراحی استفاده می‌کنند. این محرک به شکل‌های گوناگون تهیه می‌شود و شکل خیابانی آن پودری کریستالی ریز و سفید رنگ است.

از دوران باستان برگ گیاه اریتروکسیلون کوکا در آمریکای جنوبی برای مراسم مذهبی، جادوئی، اجتماعی، شادی آوری و پزشکی و اغلب به طور قابل توجهی برای افزایش تحمل، بالا بردن احساس خوب شدن، کم کردن خستگی و بالا بردن قوای جسمی، ایجاد سرخوشی و کم کردن گرسنگی مصرف می‌شد.

مصرف کوکائین اثرات روانی فوری مانند سرخوشی، برانگیختگی جنسی، روان‌پریشی و آژیتاسیون دارد. تأثیرات فیزیکی مصرف شامل تندتپشی، مردمک‌گشادی و عرق کردن است. از دیگر تأثیرات مصرف کوکائین افزایش انرژی و هوشیاری و کاهش نیاز به غذا و خواب است.

این پودر سفید رنگ با نام‌های رایج کراک، راک، برف، با دانه‌های بسیار ریز شکل ظاهری نمک را دارد و حلال در آب است.  کوکائین به روش‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بعضی از این راه‌ها عبارتند از: استنشاقی، دود کردن، تزریق زیر جلدی یا وریدی و یا مالیدن به غشاء مخاط.

اما به طور کلی اغلب کوکائین را با اسکناس پیچیده شده یا دیگر وسایل از راه بینی استنشاق می‌کنند. این محرک ماده‌ای سریع الاثر است و مدت اثر استنشاق آن بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف و تزریق وریدی آن تنها ۵ تا ۱۰ دقیقه پس از مصرف باقی می‌ماند.

بنابراین فرد کوکائین را در فواصل زمانی کوتاه مورد استفاده قرار می‌دهد، تا مدت زمان بیشتری نئشه شود. به دلیل مصرف مداوم برای اثرگذاری بیشتر، فرد به آن اعتیاد پیدا خواهد کرد.

کوکائین از لحاظ وابستگی و سوء مصرف در درجه ۲ طبقه بندی مواد اعتیادآور قرار می‌گیرد، ازاین رو فرد حتی پس از یک بار مصرف دچار اعتیاد می‌شود و ترک کوکائین برای او بسیار سخت خواهد بود.

در استعمال استنشاقی، کوکائین از راه بینی وارد جریان خون شده و از طریق افزایش میزان سروتونین و دوپامین و نیز جلوگیری از باز جذب دوپامین در مغز، در بلند مدت عملکرد گیرنده‌های عصبی مغز را مختل کرده و باعث اعتیاد و ایجاد تحمل دارویی می‌شود.