انواع داروی اعصاب، عملکرد و عوارض جانبی آن ها را بشناسید!

یک روز معمولی را تصور کنید، شما از خواب بیدار می‌شوید، اما احساس می‌کنید که حال و هوای خوبی  ندارید و احساس غم، اضطراب یا خشم می‌کنید و نمی‌توانید تمرکز کنید یا کارهای روزمره‌تان را انجام دهید، آیا تا به حال چنین احساسی داشته‌اید؟ در این شرایط انواع داروی اعصاب می‌توانند کمک کنند و نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی ما ایفا کنند.

داروهای اعصاب، داروهایی هستند که برای درمان اختلالات روانی، مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی استفاده می‌شوند. این داروها با تأثیر بر فعالیت مغز، به بهبود علائم این اختلالات کمک می‌کنند. 

انواع مختلفی از داروهای اعصاب وجود دارد که هر کدام از آنها برای درمان یک یا چند اختلال روانی خاص استفاده می‌شوند.

در این مطلب از کلینیک تخصصی ترک اعتیاد طلوعی دیگر، به بررسی انواع مختلف داروهای اعصاب و نحوه عملکرد آنها می‌پردازیم.

داروی اعصاب چیست؟

انواع داروی اعصاب یا روانپزشکی، گروهی از داروها هستند که برای درمان اختلالات روانی و عصبی استفاده می‌شوند. این داروها بر روی عملکرد مغز و اعصاب تأثیر می‌گذارند و به بهبود علائم بیماری‌های روانی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و … کمک می‌کنند.

داروهای اعصاب به روش‌های مختلفی عمل می‌کنند، اما هدف آنها معمولاً تغییر عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی است.

 انتقال‌دهنده‌های عصبی مواد شیمیایی هستند که پیام‌ها را بین سلول‌های عصبی منتقل می‌کنند. اختلال در عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی می‌تواند منجر به بروز اختلالات روانی شود.

انواع داروی اعصاب

انواع داروهای اعصاب را می‌توان بر اساس مکانیسم اثر، گروه‌بندی کرد. رایج‌ترین انواع داروهای اعصاب عبارتند از:

۱. داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی یکی از شایع‌ترین داروهایی هستند که در سراسر جهان تجویز می‌شوند. این داروها برای درمان افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلالات خوردن و اختلالات خواب استفاده می‌شوند.

 این داروها با افزایش سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین در مغز، به بهبود علائم بیماری‌ها کمک می‌کنند.

عملکرد داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی با افزایش سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین در مغز، به بهبود علائم بیماری‌ها کمک می‌کنند. این انتقال‌دهنده‌های عصبی نقش مهمی در تنظیم خلق و خو، اضطراب، اشتها و خواب دارند.

انواع داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی در پنج گروه اصلی طبقه‌بندی می‌شوند:

• مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI): این گروه از داروها رایج‌ترین نوع داروهای ضدافسردگی هستند. SSRIها با مسدود کردن بازجذب سروتونین در مغز، باعث افزایش سطح این انتقال‌دهنده عصبی می‌شوند.

• مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRI): SNRIها علاوه بر سروتونین، بر نوراپی‌نفرین نیز تأثیر می‌گذارند.

• مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI): MAOIها با مهار آنزیم مونوآمین اکسیداز، از تجزیه سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین جلوگیری می‌کنند.

• داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (TCA): TCAها با مکانیسم‌های مختلفی بر انتقال‌دهنده‌های عصبی تأثیر می‌گذارند.

• داروهای ضدافسردگی چهار حلقه‌ای (TeCA): TeCAها شبیه به TCAها هستند، اما عوارض جانبی کمتری دارند.