آرامبخش ها می‌توانند در موقعیت‌های خاص تأثیرات مثبتی داشته باشند اما در بعضی از مواقع مانند شمشیر دولبه عمل می‌کند و باعث اعتیاد می‌شود و ترک دارو آرامبخش را برای بعضی از افراد دشوار می‌کند.
آنها معمولاً برای درمان شرایطی مانند اضطراب، اختلالات خواب و تشنج استفاده می‌شوند. آرامبخش ها با تضعیف سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کنند که می‌تواند به آرامش ذهن، بهتر خوابیدن و جلوگیری از تشنج کمک کند.
با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که آرامبخش ها فقط باید تحت راهنمایی و تجویز یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی استفاده شوند.
آنها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند و در صورت عدم استفاده صحیح می‌توانند اعتیادآور باشند. رعایت دوز و مدت زمان توصیه شده برای جلوگیری از هرگونه خطر یا عوارض بالقوه بسیار مهم است.
ترک داروهای آرامبخش در واقع می‌تواند یک فرایند پیچیده باشد که نیاز به درمان تخصصی اعتیاد دارد. بسیار مهم است که از کلینیک‌های درمانی حرفه‌ای که تجربه‌ای در مدیریت ترک داروهای آرامبخش دارند کمک بگیرید. یکی از این کلینیک‌هایی که می‌توانید در نظر بگیرید، “کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دیگر ” است که به دلیل تخصص خود در زمینه ترک داروهای آرامبخش شناخته شده است.
داروی آرامبخش چیست؟
داروهای آرامبخش یک نوع داروهای اعصاب هستند که با کاهش فعالیت مغز، باعث ایجاد حالت آرامش و افزایش خواب در فرد مصرف‌کننده می‌شوند.
استفاده از انواع قرص‌های آرامبخش تنها با تجویز پزشک مجاز است، زیرا این داروها دارای خواص و اثرات جانبی خاصی هستند. خرید و فروش آنها در بازار آزاد به عنوان جرم تلقی می‌شود و باید توسط پزشک متخصص تجویز شود.
بنابراین، اگر از این داروها به طور نادرست یا بیش از حد استفاده کنید، مصرف آنها می‌تواند با خطرات جدی همراه باشد. در صورت بروز وابستگی یا سوءاستفاده از داروهای آرامبخش، مهم است که برای ترک آنها به صورت تدریجی و تحت نظارت پزشک اقدام کنید.
داروهای آرامبخش ممکن است با عناوین مختلفی مانند مسکن، ضداضطراب یا خواب‌آور شناخته شوند.
آیا دارو آرامبخش اعتیاد آور است؟
برخی از داروهای آرامبخش می‌توانند اعتیادآور باشند. داروهای آرامبخش که به عنوان بنزودیازپین‌ها و زوپیکلون معروف هستند، می‌توانند در صورت استفاده نادرست و بدون نظارت پزشک، اعتیاد آور شوند.
اعتیاد به داروهای آرامبخش معمولاً به دلیل اثرات آنها بر مغز و سیستم عصبی مرکزی رخ می‌دهد. این داروها با افزایش فعالیت گیرنده‌های گاما – آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز، اثرات آرامبخش و ضداضطرابی دارند.
اما استفاده طولانی مدت و بیش از حد از این داروها می‌تواند به تحمل بدن نسبت به دارو و وابستگی فیزیکی و روانی منجر شود.
وقتی که بدن به داروهای آرامبخش عادت کند، قطع آنها می‌تواند عوارض قطعی (عوارض قطعی) مانند اضطراب، خواب آلودگی، ترس، لرزش، تعریق و اختلالات خواب را به همراه داشته باشد؛ بنابراین، قطع داروهای آرامبخش باید تحت نظارت و راهنمایی پزشک انجام شود و ممکن است نیاز به کاهش تدریجی دارد.
اگر شما یا کسی که می‌شناسید به داروهای آرامبخش وابسته شده‌اند، مهم است که بهترین راهکار راهنمایی و درمان اعتیاد را از طریق مراجعه به یک متخصص درمان اعتیاد دریافت کنید.
آنها می‌توانند برنامه‌های درمانی مناسبی را برای شما تعیین کنند و در فرایند قطع داروهای آرامبخش شما را همراهی کنند.
تأثیر داروی آرامبخش بر مغز و بدن
داروهای آرامبخش، که به عنوان ضد اضطراب یا خواب آور نیز شناخته می‌شوند، بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) اثر می‌گذارند و فعالیت آن را کاهش می‌دهند. این امر منجر به آرامش، کاهش اضطراب و خواب آلودگی می‌شود.
تأثیر بر مغز:
- کاهش فعالیت نورون ها: داروهای آرامبخش با افزایش فعالیت گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز، فعالیت نورون ها را کاهش می‌دهند. GABA یک انتقال دهنده عصبی است که نقش کاهنده در سیستم عصبی دارد.
- کاهش تحریک پذیری: با کاهش فعالیت نورون ها، تحریک پذیری مغز نیز کاهش می‌یابد. این امر منجر به کاهش اضطراب و آرامش می‌شود.
- کاهش هوشیاری: در دوزهای بالا، داروهای آرامبخش می‌توانند هوشیاری را کاهش داده و خواب آلودگی ایجاد کنند.
تأثیر بر بدن:
- کاهش تنش عضلانی: داروهای آرامبخش می‌توانند تنش عضلانی را کاهش داده و به آرامش عضلات کمک کنند.
- کاهش ضربان قلب: با کاهش اضطراب، ضربان قلب نیز کاهش می‌یابد.
- کاهش فشار خون: در برخی موارد، داروهای آرامبخش می‌توانند فشار خون را نیز کاهش دهند.
عوارض ترک دارو آرامبخش
عوارض ترک داروهای آرامبخش به نوع دارو، مدت زمان مصرف و میزان دوز مصرفی بستگی دارد. به طور کلی، ترک ناگهانی این داروها می‌تواند عوارض جانبی جدی به دنبال داشته باشد.
عوارض جانبی رایج ترک داروهای آرامبخش:
- اضطراب بازگشتی: اضطراب می‌تواند به شدت بیشتر از قبل از مصرف دارو باشد.
- بی خوابی: مشکل در به خواب رفتن، ماندن در خواب و یا کیفیت پایین خواب
- ناراحتی‌های جسمی: سردرد، حالت تهوع، سرگیجه، لرزش، تعریق، درد عضلانی و یا علائمی شبیه آنفولانزا
- علائم روانپزشکی: تحریک پذیری، پرخاشگری، افسردگی، توهم و یا تشنج
در موارد شدید، ترک ناگهانی داروهای آرامبخش می‌تواند منجر به تشنج و حتی مرگ شود.
ترک دارو آرامبخش چه مدت طول می کشد؟
مدت زمان لازم برای ترک داروی آرامبخش وابسته به نیمه عمر آن دارد. هر داروی آرامبخش میزان نیمه عمر متفاوتی دارد که به مدت زمانی که برای کامل شدن فرایند متابولیسم و از بین رفتن کامل دارو در بدن نیاز دارد، اشاره دارد.
بنابراین، زمان شروع وابستگی به داروی آرامبخش و همچنین مدت زمان علائم ترک نیز متفاوت خواهد بود.
علائم ترک داروهای آرامبخش با نیمه عمر بلند مانند دیازپام و فنوباربیتال معمولاً پس از حدود ۷ روز آغاز می‌شود و ممکن است تا یک ماه یا بیشتر ادامه یابد. در مقابل، داروهای آرامبخش با نیمه عمر کوتاه مانند آلپرازولام به سرعت تجزیه شده و می‌تواند علائم ترک را زودتر ایجاد کند، اگرچه این علائم به مدت زمان کمتری ادامه خواهند داشت.
مهم است به یاد داشته باشید که فرایند ترک وابستگی به داروی آرامبخش باید تحت نظارت یک پزشک انجام شود.
پزشک می‌تواند وضعیت شما را ارزیابی کرده و با توجه به نوع داروی آرامبخشی که شما مصرف می‌کنید، برنامه مناسبی برای کاهش علائم ترک و تضمین ایمنی شما در طول فرایند ترک تدوین کند.
انواع داروهای آرامبخش
۱.باربیتورات
باربیتورات داروهایی هستند که قبلاً برای اضطراب و بی خوابی استفاده می‌شدند؛ امروزه عمدتاً به عنوان یک داروی ضد صرع استفاده می‌شود.
بعضی از باربیتورات عبارتند از:
- مفوباربیتال
- فنوباربیتال
- پنتوباربیتال سدیم
از آنجایی که عوارض جانبی این دارو نسبتاً بالا است، در حال حاضر پزشکان فقط از این دارو برای کنترل اختلالات صرع تجویز می‌کنند.
۲.بنزودیازپین ها
بیشتر آرامبخش ها در دسته بنزودیازپین ها قرار می‌گیرند که در بیشتر مواقع برای رفع مشکلات زیر استفاده می‌شوند:
– استرس و اضطراب شدید
– موارد وحشت زدگی
– تشنج
– اختلالات خواب
برخی از متداول‌ترین بنزودیازپین ها عبارتند از:
– آلپرازولام (زاناکس)
– کلونازپام (کلونوپین)
– دیازپام (والیوم)
– استازولام (پروزوم)
– لورازپام (آتیوان)
به طور معمول، استفاده کوتاه مدت از بنزودیازپین ها در درمان شرایط فوق موثر است. با این حال، استفاده طولانی مدت از این داروها می‌تواند منجر به خطر ابتلا به وابستگی و اعتیاد به آرامبخشها شود.
در چنین مواردی باید مصرف داروهای آرامبخش مانند آلپرازولام، کلونازپام، دیازپام و غیره را قطع کرد.
۳. قرص های خواب آور
اختلالات خواب به یک مسئله رایج در سراسر جهان تبدیل شده است و بسیاری از افراد را وادار به روی آوردن به قرص‌های خواب به عنوان راه حل می‌کند. این داروها برای رفع اختلالات خواب و کمک به بیماران در به خواب رفتن سریع‌تر، رسیدن به خواب عمیق‌تر و بیدار شدن راحت‌تر در صبح تجویز می‌شوند.
با این حال، استفاده طولانی مدت و بی رویه از این داروها خطر ابتلا به اعتیاد به قرص‌های خواب آور و وابستگی شدید به آنها را به همراه دارد. در چنین مواردی، قطع مصرف مسکن‌ها و قرص‌های خواب‌آور در اسرع وقت ضروری است.
خواب آورها ساختار شیمیایی متفاوتی در مقایسه با بنزودیازپین ها دارند، اما هر دو نوع دارو اثرات مشابهی دارند. برخی از رایج ترین داروهای آرام بخش – خواب آور عبارتند از:
– ایزوپیکلون (Lunesta)
-زولپیدم
– زالپلون (سونات)
۴. داروهای مسکن
مسکن‌ها دسته‌ای از داروها هستند که به کاهش درد در بدن کمک می‌کنند. برخی از نمونه‌های رایج این داروها عبارتند از:
– هیدروکودون/استامینوفن (ویکودین)
– اکسی کدون (OxyContin)
– اکسی کدون/استامینوفن (Percocet)
علائم اعتیاد به داروی آرامبخش
علائم اعتیاد به داروهای آرامبخش می‌تواند در هر دو سطح جسمی و روانی ظاهر شود. این علائم عبارتند از:
- مصرف مواد مخدر برای تجربه لذت و سرخوشی.
- مصرف قرص هایی که متعلق به دیگران است.
- استفاده از دارو به نحوی که از دوز یا دفعات تجویز شده منحرف شود.
- ترکیب داروی آرامبخشبا مواد مخدر یا سایر داروهای آرام بخش.
- انجام رفتارهای فریبنده برای دریافت نسخه های متعدد از پزشکان مختلف.
- صرف مقدار قابل توجهی از زمان و هزینه برای به دست آوردن غیرقانونی داروهای آرام بخش.
- بی توجهی به علایق و فعالیت های دیگر به منظور استفاده از مسکن.
- ناتوانی در انجام مسئولیت های خانوادگی، کاری یا تحصیلی.
- ادامه مصرف دارو علیرغم آگاهی از خطراتی که برای سلامت روحی و جسمی دارد.
- ایجاد تحمل و نیاز به افزایش دوز برای دستیابی به اثرات مطلوب.
- تجربه علائم شدید ترک در صورت عدم مصرف دارو.
در مورد این سوال که آیا مسکن‌ها اعتیاد آور هستند، باید توجه داشت که همه کسانی که از مسکن‌ها سوء استفاده می‌کنند، معتاد نمی شوند. با این حال، استفاده نادرست از مسکن‌ها اغلب منجر به وابستگی و اعتیاد می‌شود.
علائم اوردوز به داروهای آرامبخش
عوارض جانبی مسمومیت آرامبخش یا مصرف بیش از حد آن عبارتند از:
- گفتار نامفهوم.
- مشکل در تمرکز.
- بی ثباتی در حافظه.
- عدم تعادل.
- نوسانات خلقی.
- خارش.
- سرگیجه.
- سبکی سر.
- رویاها و کابوس های عجیب.
- توهمات.
- خواب آلودگی شدید.
توجه به این نکته ضروری است که استفاده از داروهای آرامبخش از دسته باربیتورات ها بیشترین خطر مسمومیت و مرگ را به همراه دارد. با این حال، ترکیب بنزودیازپین ها با سایر داروهای آرام بخش، احتمال مصرف بیش از حد را افزایش می‌دهد.
لازم به تأکید است که مخلوط کردن آرامبخشها با مواد مخدر یا الکل می‌تواند منجر به ایست تنفسی شود.
بهترین روش ترک دارو آرامبخش
برای درمان سوء استفاده از آرامبخشها، روش‌های مختلفی وجود دارد و پزشکان بر اساس شرایط جسمانی و روانی بیمار، یکی از این روش‌ها را برای درمان بیمار انتخاب می‌کنند.
۱. سم زدایی ترک دارو آرامبخش
گام اول در درمان اعتیاد به قرص‌های آرامبخش و سایر انواع داروها استفاده از روش سم زدایی است. سم زدایی از اعتیاد به سه روش انجام می‌شود: تدریجی، سریع و فوق‌العاده سریع.
یک پزشک ماهر اعتیاد به دارو نوع روش تطهیر را بر اساس شرایط فیزیکی و روانی بیمار، شدت اعتیاد، سن و سایر عوامل تعیین می‌کند.
این روش سم زدایی از داروهای آرامبخش از بدن به صورت بستری و خارج از بیمارستان انجام می‌شود و بعد از اتمام این مرحله، بدن بیمار از هر گونه دارویی آزاد خواهد بود.
۲. ترک دارو آرامبخش با روان‌شناس
با کمک تیم روان‌درمانی که از روانپزشکان و روان‌شناسان حرفه‌ای تشکیل شده است، بیماران ریشه اعتیاد خود را کشف می‌کنند. حضور در مرکز روان‌درمانی و ترک داروهای آرامبخش طلوعی دیگر و یادگیری تکنیک‌های عملی برای مقابله با عوامل اصلی اعتیاد، بهترین اقدام برای استحکام بخشیدن به ترک اعتیاد به داروهای آرامبخش است.
شرکت فعال در جلسات مشاوره فردی، گروهی یا خانوادگی یکی از مؤلفه‌های مؤثرترین روان‌درمانی برای ترک داروهای آرامبخش پس از سم زدایی است.
بهترین مرکز ترک دارو آرامبخش
اولین سؤالی که باید از خود بپرسید این است که آیا می‌خواهید روند درمان را در خانه انجام دهید یا به یک مرکز ترک آرامبخش مراجعه کنید.
دانستن این نکته بسیار مهم است که قرار گرفتن در محیطی که در آن آرامبخش استفاده می‌شود می‌تواند ترک آرامبخش را دشوار کند.
بنابراین بهترین راه برای بهبودی مراجعه به مرکز ترک داروهای آرامبخش است. اما برخی از افراد ترجیح می دهند طرح درمانی را انجام دهند، اما در خانه زندگی کنند که به آن درمان سرپایی می‌گویند. این کاملا به روحیه افراد بستگی دارد.
سؤال دیگری که باید بپرسید این است که آیا روابط خانوادگی باعث اعتیاد شما شده است؟ برخی از برنامه‌های درمانی بر خانواده درمانی تأکید دارند، در حالی که برخی دیگر نیازی به مشارکت اعضای خانواده ندارند.
همچنین، از خود بپرسید که آیا می‌توانید از محل کار خود مرخصی بگیرید تا آرامبخش را ترک کنید. اگر امکان دوری از کار وجود ندارد، وارد برنامه درمانی لوکس شوید که با مراجعه به مجلل‌ترین مرکز ترک اعتیاد امکان پذیر خواهد بود.
این طرح‌های درمانی به بیماران اجازه می‌دهد در حالی که در یک مرکز ترک داروی آرامبخش هستند به کار خود ادامه دهند، زیرا این مرکز دسترسی به اینترنت را فراهم می‌کند و به شما امکان می‌دهد نیازهای خود را برآورده کنید.
در این مقاله بهترین مرکز ترک دارو آرامبخش را بررسی کردیم. همچنین عوارض جانبی داروهای آرامبخش و علائم وابستگی به داروهای آرامبخش مورد بحث قرار گرفت.
در مرکز درمانی داروهای آرامبخش پیام، برنامه درمانی منحصربفردی زیر نظر تیم پزشکی برای اطمینان از ایمنی بیماران انجام می‌شود و پس از آن دوره نقاهت طی می‌شود تا از بازگشت فرد به آرامبخش جلوگیری شود.
در بهترین مرکز ترک داروهای آرامبخش طلوعی دیگر با ما تماس بگیرید و از مشاوره پزشکی رایگان بهره مند شوید.
