اکسی کدون، ماده مخدر نیمه‌صنعتی است که اثرات آرام‌بخشی دارد و برای کنترل دردهای شدید تا متوسط تجویز میشود. اما این دارو عوارض زیادی داشته و مصرف طولانیمدت آن اعتیادآور است؛ بنابراین در این مطلب به بررسی اینکه عوارض اکسی کدون چیست؟ و راه‌های ترک اکسی کدون کدام است؟ می‌پردازیم.
در واقع مکانیسم عمل اکسی کدون مانند هروئین است و فرد یک حالت سرخوشی پیدا می‌کند. مصرف اکسی کدون حتی در دوزهای منظم، ممکن است در شما عادت ایجاد کند. این دارو را دقیقاً به همان صورتی که توسط دکتر شما تجویز میشود، مصرف کنید.
هرگز این دارو را با شخص دیگری به اشتراک نگذارید. سوءاستفاده از داروهای ضددرد میتواند اعتیادآور بوده و مصرف بیش از حد آن باعث مرگ به‌خصوص در کودک یا شخصی که در حال استفاده از دارو بدون تجویز پزشک است شود.
در مطلب قبل درباره اینکه قرص اکسی کدون چیست؟ و تاریخچه و سازنده آن چه کسی است؟ صحبت کردیم، در این مطلب نیز به این موضوع می‌پردازیم که عوارض اکسی کدون چیست و راه‌های ترک آن کدام است؟
عوارض اکسی کدون
سوءمصرف این داروی مخدر عوارض جانبی متعددی را به دنبال دارد. اکسی کدون نیز مانند هر داروی دیگری عوارض مشخصی دارد که در افراد بروز می‌کند.
بیمار ممکن است یکی از عوارض اکسی کدون یا تعداد بیشتری از عوارض آن را تجربه کند. مصرف اکسی کدون با تأثیرگذاری بر تمام قسمت‌های مختلف بدن باعث بروز عوارض شدیدی بر سیستم اعصاب مرکزی، سیستم گوارشی و تنفسی میشود. البته نباید فراموش کرد که از اصلی‌ترین عوارض اکسی کدون در صورت مصرف مداوم و زیاد، اعتیاد است.
بیمارانی که اکسیکدون را مدتی طولانی مصرف می‌کنند، به‌تدریج با علائم شدیدتری روبه‌رو میشوند. از عوارض نسبتاً شایع این مواد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- لرز
- تب
- توهم
- تشنج
- تهوع
- کهیر
- یبوست
- استفراغ
- درد معده
- ناباروری
- اسهال شدید
- خشکی دهان
- خستگی شدید
- خارش پوست
- ناتوانی جنسی
- مشکلات جنسی
- احساس سرگیجه
- کاهش میل جنسی
- پوست رنگ‌پریده
- راش پوستی یا کهیر
- ازدست‌دادن اشتها
- سفتی عضلات و پرش
- کبودی ناخن‌ها و لب‌ها
- ازدست‌رفتن دوره قاعدگی
- گیجی و خواب‌آلودگی شدید
- افت فشارخون و نبض ضعیف
- تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو
- مردمک ریز (به‌اصطلاح ته سنجاقی)
✅علائمی که گفته شد برخی از رایج‌ترین عوارض اکسی کدون است. شاید باورتان نشود، اما این مسکن در سال ۲۰۱۱ عامل اصلی مرگ‌ومیر در ایالت متحده آمریکا بود.
عوارض اکسی کدون بر اعضای مختلف بدن
مصرف اکسیکدون میتواند تأثیرات گسترده‌ای بر عملکرد طبیعی بدن داشته باشد. این دارو با سرکوب سیستم عصبی مرکزی، ممکن است منجر به وابستگی، کاهش هوشیاری و تغییرات در عملکرد اندام‌های حیاتی شود. علاوه بر این، اکسیکدون میتواند بر دستگاه‌های مختلف بدن اثر منفی بگذارد و مشکلاتی در زمینه‌های مختلف سلامتی ایجاد کند که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.
عوارض اکسی کدون بر سیستم قلبی و عروقی:
اکسیکدون با تأثیر بر گیرنده‌های اوپیوئیدی، فعالیت سمپاتیک و پاراسمپاتیک را تغییر می‌دهد که میتواند منجر به افزایش یا کاهش فشارخون، تاکی‌کاردی (افزایش ضربان قلب)، برادی‌کاردی (کاهش ضربان قلب) و افت فشارخون وضعیتی شود. این تغییرات خطر ترومبوز عمقی وریدی، ترومبوفلبیت و ادم محیطی را افزایش داده و در بیماران قلبی میتواند منجر به نارسایی قلبی یا شوک گردش خون شود.
عوارض اکسی کدون بر سیستم عصبی مرکزی (CNS):
اکسیکدون بر گیرنده‌های اوپیوئیدی مغز تأثیر گذاشته و باعث تغییر در انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند دوپامین و سروتونین میشود. این اثرات میتوانند باعث افسردگی، اضطراب، بی‌خوابی، گیجی، خواب‌آلودگی، پرش عضلات، هیپوستزی (اختلال حس لامسه)، سردردهای میگرنی، پرخاشگری، اختلال در تفکر منطقی، کاهش تمرکز، و در مواردی بروز سندرم ترک پس از قطع مصرف شوند.
عوارض اکسی کدون بر سیستم عضلانی و اسکلتی:
اکسیکدون ممکن است باعث ضعف عضلانی، دردهای مفصلی، کمردرد و درد استخوان‌ها شود. این دارو با تأثیر بر گیرنده‌های اوپیوئیدی محیطی و مغزی، تراکم استخوان را کاهش داده و ریسک شکستگی‌های پاتولوژیک را افزایش می‌دهد. همچنین، مصرف طولانیمدت میتواند باعث انقباضات غیرارادی و اسپاسم‌های عضلانی شود.
عوارض اکسی کدون بر سیستم گوارشی:
اکسیکدون با کاهش تحرکات روده‌ای و تأثیر بر گیرنده‌های اوپیوئیدی در دستگاه گوارش، میتواند منجر به کاهش ترشحات روده‌ای، یبوست شدید، بی‌اشتهایی، سوءهاضمه، درد شکمی، رفلاکس معده (GERD)، التهاب معده (گاستریت) و خشکی دهان شود. برخی بیماران ممکن است التهاب لثه، التهاب زبان و اختلال در بلع را نیز تجربه کنند.
عوارض اکسی کدون بر سیستم خونی و انکولوژی:
اکسیکدون با سرکوب عملکرد مغز استخوان، میتواند منجر به کاهش تعداد گلبول‌های قرمز، سفید و پلاکت‌ها شود. این وضعیت باعث آنمی (کم‌خونی)، لکوپنی (کاهش گلبول‌های سفید)، نوتروپنی و افزایش خطر عفونت و خونریزی میشود. همچنین، میتواند سبب کمبود آهن و کاهش هموگلوبین در بیماران مستعد شود.
عوارض اکسی کدون بر سیستم تنفسی:
اکسیکدون باعث دپرسیون تنفسی (کاهش نرخ و عمق تنفس) از طریق سرکوب فعالیت مرکز تنفسی در ساقه مغز میشود. این اثر در مصرف بیش از حد (Overdose) میتواند کشنده باشد. بیماران ممکن است دچار سرفه، تنگی نفس، برونشیت، اسپاسم حنجره، فارنژیت، سینوزیت و خونریزی بینی شوند. این دارو در افراد مبتلا به بیماری‌های ریوی مانند COPD و آسم میتواند خطرناک بوده و تنفس را بهشدت مختل کند.
عوارض اکسی کدون بر غدد درون‌ریز و متابولیسم:
اکسیکدون میتواند توازن الکترولیتی بدن را تغییر دهد و منجر به کاهش سطح کلر و سدیم خون، کاهش وزن، افزایش سطح قند خون و تشدید نقرس شود. افزایش سطح گلوکز خون در بیماران دیابتی باید تحت نظارت قرار گیرد، زیرا ممکن است کنترل قند خون را مختل کند.
عوارض اکسی کدون بر پوست و بافت‌های زیرجلدی:
اکسیکدون در برخی افراد باعث حساسیت‌های پوستی، کهیر، افزایش تعریق و حساسیت بیش از حد به نور میشود. در موارد شدیدتر، بیماران ممکن است دچار راش پوستی، التهاب و در برخی موارد کندگی پوست شوند.
عوارض اکسی کدون بر سیستم ادراری – تناسلی:
اکسیکدون میتواند عملکرد کلیه و مجاری ادراری را تحت‌تأثیر قرار دهد و باعث احتباس ادرار، عفونت‌های ادراری مکرر و درد هنگام دفع ادرار شود. در مردان، ممکن است باعث کاهش تستوسترون و کاهش میل جنسی شود.
عوارض اکسی کدون بر سیستم ایمنی و عفونی:
مصرف مزمن اکسیکدون میتواند باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و خطر ابتلا به عفونت‌های ویروسی مانند تب‌خال (هرپس سیمپلکس)، عفونت‌های باکتریایی و سپسیس (عفونت خون) را افزایش دهد.
عوارض اکسی کدون بر سیستم کبدی:
اکسیکدون در کبد متابولیزه میشود و مصرف طولانیمدت آن ممکن است منجر به افزایش آنزیم‌های کبدی، آسیب کبدی و در موارد شدید نارسایی کبدی شود. بیماران باسابقه بیماری‌های کبدی باید مصرف این دارو را بااحتیاط انجام دهند.
عوارض اکسی کدون بر سیستم بینایی:
اکسیکدون ممکن است بر اعصاب بینایی تأثیر بگذارد و باعث تاری دید، دوبینی، تنبلی چشم و اختلال در هماهنگی بینایی شود. در برخی موارد نادر، بیماران ممکن است دچار افت شدید بینایی و افزایش فشار داخل چشمی شوند.
عوارض متفرقه اکسی کدون:
اکسیکدون ممکن است منجر به سروما (تجمع مایع در زیر پوست)، ایجاد زخم‌های غیرمنتظره و کاهش توانایی بدن در ترمیم زخم‌ها شود. برخی بیماران دچار عدم تعادل، سرگیجه و افزایش خطر سقوط و آسیب‌های غیرمترقبه میشوند.
بهترین راه‌های ترک اکسی کدون
ترک اکسیکدون نیاز به یک برنامه درمانی جامع و نظارت پزشکی دارد، زیرا این دارو وابستگی شدیدی ایجاد می‌کند. بسته بهشدت وابستگی، شرایط جسمانی و روانی بیمار، روش‌های مختلفی برای ترک اکسیکدون وجود دارد. در ادامه، روش‌های علمی و مؤثر ترک این دارو بررسی شده‌اند:
ترک قطعی اکسی کدون با کاشت ایمپلنت نالتروکسان
ایمپلنت نالتروکسان یکی از روش‌های نوین در درمان اعتیاد به اکسیکدون است که با بلوک کردن گیرنده‌های اوپیوئیدی در مغز، اثرات لذت‌بخش مواد مخدر را از بین می‌برد و میل به مصرف را کاهش می‌دهد.
نالتروکسان یک آنتاگونیست اوپیوئیدی است که به‌صورت یک کپسول کوچک زیر پوست کاشته میشود و به‌مرور دارو را آزاد می‌کند. این روش برای بیمارانی که چندین بار ترک ناموفق داشته‌اند یا در معرض بازگشت به مصرف هستند، به‌عنوان یک راهکار مؤثر برای کاهش وسوسه و جلوگیری از بازگشت به مصرف پیشنهاد میشود.
ترک اکسی کدون با ترک اکسی کدو روش سمزدایی (Detoxification)
سمزدایی فرایندی است که طی آن، اکسیکدون از بدن دفع شده و وابستگی جسمی بیمار به این دارو کاهش می‌یابد. بسته بهشدت وابستگی و وضعیت سلامت بیمار، روش‌های مختلفی برای سمزدایی وجود دارد:
✅ سمزدایی تدریجی (Gradual Detoxification): در این روش، دوز دارو به‌تدریج کاهش داده میشود تا بدن کم‌کم با نبود اکسیکدون سازگار شود. این روش معمولاً برای بیمارانی که مدت طولانی این دارو را مصرف کرده‌اند، پیشنهاد میشود، زیرا احتمال بروز علائم ترک شدید را کاهش می‌دهد.
✅ سمزدایی سریع (Rapid Detox): در این روش، طی ۳ تا ۷ روز بیمار تحت نظارت پزشکی قرار می‌گیرد و با استفاده از داروهای کمکی، علائم ترک کنترل میشوند. روش سمزدایی سریع برای بیمارانی که می‌خواهند در مدت کوتاه‌تری از وابستگی جسمی رها شوند، مناسب است؛ اما باید همراه با حمایت روان‌شناختی باشد.
✅ سمزدایی فوق‌سریع (Ultra-Rapid Detox – UROD): این روش طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت در محیط بیمارستانی و تحت بیهوشی عمومی انجام میشود. داروهای آنتاگونیست اوپیوئیدی مانند نالوکسان برای حذف سریع اکسیکدون از بدن استفاده میشوند. اگرچه این روش زمان سمزدایی را کوتاه می‌کند، اما به دلیل خطرات قلبی و تنفسی، فقط در مراکز تخصصی و برای بیماران خاص توصیه میشود.
درمان وابستگی به اکسی کدون با دارودرمانی (Pharmacotherapy)
دارودرمانی به کاهش علائم ترک، کنترل وسوسه مصرف و تثبیت وضعیت بیمار کمک می‌کند. بسته به نیاز بیمار، پزشک ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:
✅ داروهای جایگزین اوپیوئیدی: مانند بوپرنورفین یا متادون که به‌عنوان داروهای نگهدارنده استفاده شده و کمک می‌کنند وابستگی بیمار به اکسیکدون به‌مرور کاهش یابد.
✅ داروهای ضداضطراب و ضدافسردگی: برای مدیریت علائم روانی مانند افسردگی، اضطراب، تحریک‌پذیری و بترک اکسی‌کدونی‌خوابی استفاده میشوند.
✅ داروهای ضددرد و شل‌کننده عضلانی: برای کاهش دردهای عضلانی و مفصلی ناشی از ترک اکسیکدون توصیه میشوند.
ترک اکسی کدون با نوروفیدبک (Neurofeedback)
نوروفیدبک یک روش درمانی غیرتهاجمی است که به بیماران کمک می‌کند عملکرد مغز خود را بهبود بخشند و فعالیت نواحی مرتبط با اعتیاد را کنترل کنند. در این روش، بیمار به دستگاه EEG متصل شده و امواج مغزی او ثبت و تحلیل میشود. سپس، با دریافت بازخوردهای بصری و صوتی، بیمار یاد می‌گیرد چگونه فعالیت مغزی خود را تنظیم کند تا ولع مصرف کاهش یابد. این روش برای بیمارانی که دچار اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی یا مشکلات تمرکز ناشی از مصرف اکسیکدون هستند، بسیار مفید است.
تحریک مغناطیسی مغز (TMS – Transcranial Magnetic Stimulation) برای ترک اکسی کدون
TMS یک روش درمانی غیرتهاجمی و پیشرفته است که با استفاده از پالس‌های مغناطیسی، نواحی خاصی از مغز را که درگیر وابستگی به مواد هستند، تحریک می‌کند. این روش باعث میشود که:
- میل به مصرف اکسیکدون کاهش یابد.
- علائم افسردگی و اضطراب ناشی از ترک بهبود یابد.
- تمرکز و کنترل ذهنی بیمار تقویت شود.
- احتمال بازگشت به مصرف کاهش یابد.
✔️ TMS به‌خصوص برای بیمارانی که به درمان‌های سنتی پاسخ نمی‌دهند یا دچار وابستگی شدید هستند، توصیه میشود.
راه‌های مشاوره برای ترک اکسی کدون
رواندرمانی بخش کلیدی درمان اعتیاد به اکسیکدون است و شامل روش‌های مختلفی برای اصلاح الگوهای فکری و رفتاری بیمار میشود:
- رفتاردرمانی شناختی (CBT): به بیمار کمک می‌کند افکار و رفتارهای منفی مرتبط با مصرف اکسیکدون را شناسایی کرده و تغییر دهد. مهارت‌های مقابله‌ای برای مدیریت استرس، اضطراب و ولع مصرف آموزش داده میشود.
- مشاوره گروهی: جلسات مشاوره گروهی توسط مشاور هدایت میشود. مشاور یک یا چند مورد از مدل‌های مشاوره شناخته شده و پژوهش‌محور را برای هدایت بحث و بهبودی بیماران به کار می‌گیرد. در این فرایند هم‌زمان از ویژگی‌های منحصربه‌فرد درمان میان‌فردی استفاده میشود.
- مشاوره خانوادگی: متخصصین ترک اعتیاد معتقدند که اعتیاد یک بیماری خانوادگی است. با این اوصاف، منطقی است که انتظار داشته باشیم خانواده‌ها نقش مهمی در درمان ترک اعتیاد داشته باشند. بسیاری از خانواده‌هایی که با مشکل سوءمصرف اکسیکدون دست‌وپنجه نرم می‌کنند، فقط با عوارض مخرب این مشکل آشنایی دارند و در دریای ناامیدی غرق میشوند. شکی نیست که سوءمصرف اکسی کدون تجربه ناخوشایندی است و عوارض آزاردهنده‌ای را به زندگی بیمار و اطرافیانش تحمیل می‌کند، اما امید به بهبودی همواره وجود دارد.
ترک اکسی کدون در منزل
سوءمصرف اکسی کدون باعث ایجاد وابستگی روانی و جسمانی در مصرف‌کننده میشود، به همین دلیل ترک اکسی کدون، به دریافت خدمات رواندرمانی در کنار درمان جسمانی نیاز دارد.
بنابراین هرگونه خوددرمانی و ترک خودسرانه آن تنها باعث بروز علائم ناراحت‌کننده در مصرف‌کننده میشود که جلوگیری از بروز این علائم اصلی‌ترین دلیل بازگشت به مصرف مجدد است. در ادامه برخی از مهم‌ترین علائم ترک اکسی کدون را خواهیم دید:
- بی‌خوابی یا خواب آشفته
- حالت تهوع یا استفراغ
- اضطراب یا بی‌قراری
- چشمان اشک‌آلود
✅ علائم ترک در ۸ الی ۲۴ ساعت بعد از آخرین مصرف آشکار میشوند که علائم حاد به‌ندرت بیش از ۵ تا ۷ روز طول میکشد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
- افسردگی
- کم‌انرژی بودن
- تحمل کم برای استرس (فیوز کوتاه)
مراحل ترک اکسی کدون
برای ترک اکسی کدون بهتر است که تحت‌نظر یک متخصص و یا حتی کلینیک ترک اعتیاد باشید. علاوه بر اقدامات دارویی، بیمار باید از خدمات روان‌شناسی و روان‌پزشکی نیز بهره بگیرد. پیش‌تر از هر چیزی سن و مدت و میزان مصرف بیمار باید معلوم شود. ازآنجایی‌که این دارو وابستگی جسمانی و روانی ایجاد می‌کند، در هر دو بخش باید خدمات درمانی ارائه شود.
خدمات درمان و رسیدگی حتی تا بعد از ترخیص بیمار از کلینیک یا کمپ باید ادامه داشته باشد، تا فرد دوباره به قرص اکسی کدون تمایل نشان ندهد. برنامه‌های درمانی جامع و کامل برای ترک وابستگی به اکسی کدون، متناسب با نیازهای خاص هر بیمار در کلینیک طلوعی دیگر باتوجه‌به نتایج آزمایش‌های اعتیاد تهیه میشود، معمولاً شامل چهار مرحله زیر است:
- ارزیابی و تشخیص
- سمزدایی مواد از بدن از مواد مخدر
- ارائه خدمات رواندرمانی، مشاوره‌های انفرادی و گروهی
- برنامه‌های مراقبتی بعد از اتمام دوره ترک اعتیاد
چگونه عوارض مصرف اکسیکدون را کاهش دهیم؟
تا به این‌جا متوجه با عوارض اکسی کدون آشنا شدیم. برای کاهش این عوارض، اقدامات پزشکی، سبک زندگی سالم و روش‌های درمانی کمکی میتوانند مؤثر باشند. در ادامه، روش‌های کاهش عوارض مصرف اکسیکدون به‌صورت دقیق و علمی توضیح داده شده‌اند.
✅ پایش و تنظیم دوز دارو زیر نظر پزشک
- مصرف اکسیکدون باید همیشه تحت‌نظر پزشک باشد و تنظیم دوز آن بر اساس نیاز فردی و وضعیت جسمانی انجام شود.
- خودسرانه افزایش یا کاهش دوز دارو میتواند باعث افزایش عوارض جانبی یا ایجاد وابستگی شود.
- مصرف تدریجی دارو و کاهش آهسته دوز آن میتواند خطر علائم ترک و وابستگی را کاهش دهد.
✅ مدیریت عوارض گوارشی
- برای کاهش یبوست ناشی از اکسیکدون، مصرف فیبر (سبزیجات، غلات کامل) و نوشیدن آب کافی توصیه میشود.
- استفاده از نرم‌کننده‌های مدفوع و داروهای ضد یبوست، در صورت تجویز پزشک، میتواند کمک‌کننده باشد.
- برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ، مصرف دارو همراه با غذا و پرهیز از وعده‌های حجیم توصیه میشود.
- در صورت تداوم مشکلات گوارشی، پزشک ممکن است داروهای ضد تهوع و رفلاکس معده تجویز کند.
✅ کنترل عوارض قلبی و عروقی
- برای پیشگیری از افت فشارخون و سرگیجه، تغییر وضعیت بدن باید به‌آرامی انجام شود.
- برای کاهش خطر افزایش ضربان قلب یا نارسایی قلبی، مصرف اکسیکدون باید طبق دستور پزشک انجام شود.
- اندازه‌گیری منظم فشارخون و انجام آزمایش‌های دوره‌ای برای بررسی عملکرد قلب توصیه میشود.
✅ کاهش خطر مشکلات تنفسی
- اکسیکدون میتواند باعث افسردگی تنفسی شود، به‌ویژه در دوزهای بالا یا در ترکیب با سایر داروهای آرام‌بخش.
- از مصرف هم‌زمان اکسیکدون با الکل، داروهای آرام‌بخش و بنزودیازپین‌ها باید پرهیز شود.
- در صورت احساس تنگی نفس یا مشکلات ریوی، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد.
✅ پیشگیری از وابستگی و ترک ناگهانی
- مصرف طولانیمدت اکسیکدون باعث تحمل دارویی و وابستگی فیزیکی میشود.
- کاهش تدریجی دوز دارو (Tapering) تحت‌نظر پزشک، میتواند خطر بروز علائم ترک را کاهش دهد.
- روش‌های کمکی مانند کاشت ایمپلنت نالتروکسان، سمزدایی تدریجی، نوروفیدبک و تحریک مغناطیسی مغز (TMS) میتوانند در کاهش میل به مصرف مؤثر باشند.
✅ پیشگیری از آسیب‌های کلیوی و کبدی
- اکسیکدون در کبد متابولیزه شده و از طریق کلیه‌ها دفع میشود.
- برای کاهش آسیب به کبد و کلیه‌ها، باید مصرف آب کافی، کاهش مصرف الکل و انجام آزمایش‌های دوره‌ای بررسی عملکرد کلیه و کبد در نظر گرفته شود.
- در صورت بروز زردی پوست، خستگی شدید یا درد شکمی، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد.
جمع‌بندی
اکسیکدون یک داروی مسکن قوی از خانواده اوپیوئیدها است که اگرچه برای تسکین دردهای شدید تجویز میشود، اما مصرف طولانیمدت آن میتواند وابستگی شدید و عوارض متعددی بر سیستم‌های مختلف بدن ایجاد کند.
این دارو بر قلب، مغز، سیستم تنفسی، گوارشی، کلیه‌ها، کبد و حتی سیستم ایمنی تأثیر گذاشته و در مواردی میتواند منجر به نارسایی‌های جدی شود. ترک اکسیکدون نیاز به برنامه‌ای جامع دارد که شامل سمزدایی، دارودرمانی، روش‌های نوین مانند ایمپلنت نالتروکسان، نوروفیدبک و TMS، و همچنین رواندرمانی است.
آگاهی از عوارض این دارو، مصرف آن تحت‌نظر پزشک و استفاده از روش‌های علمی ترک میتواند به جلوگیری از وابستگی و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
سؤالات متداول
- آیا مصرف طولانیمدت اکسیکدون باعث اعتیاد میشود؟
بله، اکسیکدون مانند سایر اوپیوئیدها باعث وابستگی جسمی و روانی میشود و مصرف طولانیمدت یا دوزهای بالا میتواند منجر به اعتیاد، افزایش تحمل دارویی و بروز علائم ترک در هنگام قطع مصرف شود. - علائم ترک اکسیکدون چه مدت طول میکشد؟
علائم ترک معمولاً بین ۸ تا ۲۴ ساعت پس از آخرین مصرف ظاهر میشوند و ممکن است ۵ تا ۷ روز ادامه داشته باشند، اما برخی علائم روانی مانند اضطراب، افسردگی و ولع مصرف ممکن است تا چند ماه باقی بمانند. - چه روشی برای ترک اکسیکدون بهترین است؟
بهترین روش ترک بهشدت وابستگی، وضعیت جسمانی و روانی بیمار بستگی دارد. روشهایی مانند سمزدایی تدریجی، دارودرمانی، کاشت ایمپلنت نالتروکسان، نوروفیدبک و تحریک مغناطیسی مغز (TMS) میتوانند بسته به شرایط بیمار مؤثر باشند و همراهی رواندرمانی برای موفقیت در ترک ضروری است.
