ریتالین نوعی از متیل فنیدات و محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش‌فعال (ADHD) و بعضی عارضه‌های دیگر تجویز می‌شود. از مهم‌ترین عوارض ریتالین اعتیاد به این دارو است.
ریتالین دارویی با قدرت اعتیادآوری بالا است و مانند دیگر محرک‌های سیستم عصبی با تأثیر گذاشتن بر سیستم دوپامین مغز، احساس خوشایندی را به وجود می‌آورد که می‌تواند به نشئگی و سرخوشی بیانجامد.
این احساس لذت و سرخوشی که به خاطر تاثیر مواد شیمیایی بر سیستم عصبی ایجاد می‌شود، متهم اصلی در مغز افرادی است که ناامیدانه با اعتیاد و سوءمصرف مواد دست و پنجه نرم می‌کنند.
متیل فنیدات‌ها اثرات و کاربردهای دارویی مشابه آمفتامین‌ها و کوکائین دارند. این دارو به صورت قرص و کپسول موجود است و بیشتر برای کودکان و بزرگسالان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یا نارکولپسی(حمله خواب) تجویز می‌شود.
وقتی ریتالین طبق نسخه استفاده شود، اثر آرام بخش خواهد داشت و به افراد کمک می‌کند تا روی کارها تمرکز کنند. اما امکان سوءمصرف و اعتیاد به ریتالین بالاست و در صورت اعتیاد به آن، لازم است تا هر چه سریع‌تر نسبت به ترک ریتالین اقدام کنید.
در مطلب قبل درباره اینکه ریتالین چیست؟ و و نحوه عملکرد آن در مغز چگونه است؟ صحبت کردیم. در ادامه این مطلب برای آشنایی با عوارض حشیش و نحوه عملکرد آن در مغز با کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دیگر همراه باشید.
عوارض ریتالین
در جامعه امروز، سوءمصرف محرک‌های سیستم عصبی مرکزی به مشکل بزرگی به ویژه در میان نوجوانان و دانشجویان تبدیل شده است. وقتی فردی دوز بالایی از ریتالین را مصرف می‌کند، حالت نشئگی و سرخوشی به او دست می‌دهد.
این حالت سرخوشی واکنش پاداش را در مغز فعال می‌کند که در نهایت موجب اعتیاد به ریتالین می‌شود. با مصرف مدت دار ریتالین کم کم بدن به آن مقاوم شده و برای دریافت همان حس سرخوشی باید میزان بیشتری از ریتالین توسط شخص مصرف شود.
بنابراین فرد برای دریافت حس سرخوشی دوز ریتالین را افزایش می‌دهد و به این ترتیب کم کم به دوزهای بالای ریتالین معتاد خواهد شد. کسی که به ریتالین اعتیاد دارد، باید توجه زیادی به سلامت خود داشته باشد.
ریتالین همانند هر داروی دیگری در کنار اثر درمانی خود، عوارض جانبی نیز دارد. در بعضی موارد ممکن است این عوارض بسیار شدید باشد و باعث بروز مشکلات جدی دیگری شوند.
کسانی که دچار سوءمصرف ریتالین هستند سعی می‌کنند اثرات آن را تشدید کنند، از جمله سرخوشی که معمولاً در دوزهای درمانی یافت نمی‌شود.
معمولا سطح انرژی افراد مبتلا به ADHD با مصرف ریتالین به میزان قابل توجهی افزایش نمی‌یابد، اما این دارو روی افرادی که به صورت تفریحی آن را مصرف می‌کنند، تأثیر متفاوتی دارد.
افرادی که از ریتالین در دوزهای نامناسب، بدون نسخه یا به صورت تزریقی، استفاده می‌کنند در معرض خطر عوارض جانبی منفی قرار دارند. از مهم‌ترین عوارض جانبی سوءمصرف ریتالین اعتیاد به این دارو است.
مشکلات قلبی و مغزی که ریتالین به وجود می‌آورد و آسیب‌هایی که برای کبد شخص دارد، مهم‌ترین دلیل برای ترک اعتیاد به ریتالین است.
مصرف ریتالین ممکن است منجر به عوارضی مانند اضطراب، تهوع، استفراغ، اسهال، از دست دادن اشتها، سرگیجه، کاهش وزن، مشکلات خواب و سردرد شود. بعضی دیگر از عوارض جانبی این دارو عبارت‌اند از:
- تب
- سردرد
- استفراغ
- پارانویا
- اضطراب
- حالت تهوع
- کاهش اشتها
- کاهش وزن
- درد مفاصل
- روانپریشی
- خشکی دهان
- عصبی بودن
- مشکلات قلبی
- حساسیت مفرط
- اختلالات خواب
- گرفتگی عضلات
- ضربان سریع قلب
- واکنش‌های آلرژیک
- نعوظ طولانی مدت
- موارد وحشت‌زدگی
- کبودی غیرمعمول یا پوسته پوسته شدن پوست
علائم مصرف بیش از حد ریتالین
- تشنج
- هذیان
- توهم
- تعریق
- کم آبی
- لرزش
- وحشت
- اسپاسم
- استفراغ
- افسردگی
- بی‌قراری
- آسیب کلیه
- پرخاشگری
- فشار خون بالا
- درد پایین شکم
- ضربان قلب سریع
- تورم یا بی‌حسی پاها، دست‌ها یا مچ پا
- حمله قلبی ناگهانی (حتی بدون سابقه بیماری قلبی)
- روانپریشی با علائمی که شبیه به بیماری اسکیزوفرنی است.
