ترک کراک

کراک یک داروی محرک است که در ابتدا به عنوان داروی بیهوشی استفاده می‌شد. اما با مشخص شدن عوارض و اعتیادآوری آن در دسته موادی همچون مرفین قرار گرفت. کراک همچون ماری‌جوانا و حشیش بر سیستم عصبی مصرف کننده تأثیر مستقیم می‌گذارد.

کراک کوکائین نوعی ماده مخدر اعتیادآور با میزان وابستگی بالا و با منشأ کوکائین بوده و در واقع فرم خنثی نشدهٔ کوکائین است. فرق کراک با کوکائین از نظر شیمیایی آن است که برای تهیهٔ کوکائین به شکلی که قابل تزریق باشد، لازم است که آن را با اسید کلریدریک خنثی کنند.

در ترکیب کراک کوکائین، نمک کلرید آمونیوم و مقدار کمی آب وجود دارد. برای افزایش حجم کراک در تولید آن از بی‌کربنات سدیم هم استفاده می‌شود. کوکائینی که از فرایند تخلیص کراک به دست می‌آید درجه خلوص بالائی دارد.

کراک به صورت تکه‌های بلور و شکل متبلور و کریستالی کوکائین است و با فرم سنتی پودری کوکائین تفاوت دارد. قیمت پائین‌تر نسبت به کوکائین، وابستگی روحی و ضررهای بازگشت ناپذیر جسمی از مشخصه‌های کراک کوکائین هستند.

اما نوع دیگری کراک هم وجود دارد که کراک هروئین یا هروئین فشرده است. کراک هروئین نوعی ماده مخدر به صورت تکه‌های بلور با منشأ هروئین بوده که در جنوب غربی آسیا متداول است.

کراک هروئین به مدت چند سال به یکی از محبوب‌ترین ماده‌های مخدر ایران تبدیل شد و جای تریاک را گرفت و در افغانستان هم رقیبی برای هروئین به شمار می‌رود. شیوهٔ مصرف کراک هروئین به دلیل امکان استفاده از سنجاق و سوزن نسبت به هروئین آسان‌تر، اما اعتیاد آن بسیار شدیدتر است.

استعمال این ماده به دلیل نداشتن بو، به راحتی در هر جایی میسر است و فرد تنها به یک فندک نیاز دارد تا به صورت استنشاقی آن را مورد مصرف قرار دهد.

کراک ماده‌ای است در ابعاد مختلف و با طیفی از رنگ‌های سفید و گلبهی تا زرد و قهوه‌ای تیره ساخته می‌شود که رنگ آن ارتباط مستقیمی با درصد خلوص آن دارد.

روش مصرف کراک شبیه به تریاک است و مصرف کنندگان با استشمام دود حاصل از حرارت دادن آن در پایپ اقدام به مصرف این محرک می‌کنند. مصرف کراک به صورت تزریقی و استنشاقی نیز امکان پذیر است.

نیمه عمر کراک بین ۱۵-۸ دقیقه می‌باشد و به دلیل اثربخشی آنی آن حس نشاط، نشئگی بالا و انرژی زیادی را در فرد ایجاد می‌کند. کراک مستقیماً بر سیستم اعصاب مرکزی تأثیر می‌گذارد و باعث افزایش و تسریع عملکرد سیستم‌های بدن از جمله سیستم گردش خون می‌شود.

به همین دلیل باعث بروز ناگهانی فشار زیادی به بدن می‌شود، کراک مانع از جذب دوپامین در مغز و سبب جمع شدن مقادیر زیادی دوپامین در فضای بین سلولی می‌شود.

با استنشاق دو یا سه پک از ماده کراک فرد تا یک روز کامل نشئه باقی می‌ماند، اما از طرفی دیگر تنها با سه بار مصرف کراک به آن اعتیاد پیدا کرده و اعتیاد به آن بسیار سریع اتفاق می‌افتد.

در ادامه با یک ماه مصرف این ماده فرد میل شدیدی به افزایش دوز مصرفی خود پیدا می‌کند و به این ترتیب با گذشت چند ماه فرد از لحاظ جسمی و روانی نیاز به مصرف در فواصل ۴ تا ۵ ساعته را دارد.

با توجه به ناخالصی‌های زیادی که در این ماده مخدر وجود دارد، مصرف آن عوارض بسیار شدیدی به همراه دارد. اثرات مخربی که این ماده بر جسم، روان، مغز و اعصاب فرد به‌جای می‌گذارد. اثرات آن آن‌قدر شدید است که حتی منجر به مرگ آن هم به صورت وحشتناک می‌شود؛ بنابراین ترک کراک امری حیاتی است.