اختلال اضطراب بیماری چیست؟ یک وضعیت روانی است که افراد مبتلا به آن دچار نگرانی‌ها و ترس‌های غیرمنطقی بوده و اغلب این نگرانی‌ها خود را به شکل فکری‌های منفی و بیش از حد در مورد بیماری و مسائل بهداشتی بیان می‌کنند.
هیپوکندری که به عنوان اضطراب بیماری نیز شناخته می‌شود، می‌تواند فلج کننده باشد. افراد مبتلا به هیپوکندری که به دلیل وسواس شدید نسبت به بیماری، در ترس دائمی از آسیب بدنی، بیماری و مرگ زندگی می‌کنند.
این مشغولیت به بیماری می‌تواند از نظر روانی دردناک باشد، توانایی شما برای عملکرد اجتماعی و حرفه‌ای را عمیقاً مختل کند و حتی باعث مشکلات مالی زیادی شود.
برای مقابله با استرس ناشی از هیپوکندری، ممکن است به مواد مخدر یا الکل روی بیاورید و در نهایت دچار اعتیادی شوید که بسیار واقعی است.
با راهنمایی کارشناسان ما در کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دیگر، شروعی جذاب در انتظار شما است که افکار شما را از غصه‌ها، وسواس‌های ذهنی و ترک اعتیاد آزاد می‌کند.
اختلال اضطراب بیماری چیست؟
اختلال اضطراب بیماری چیست؟ این اختلال اضطرابی که به عنوان هیپوکندری نیز شناخته می‌شود، به وضعیت سلامت روانی اشاره دارد که در آن یک فرد نگرانی بیش از حد و دائمی در مورد داشتن یک وضعیت پزشکی جدی یا بیماری خود دارد، علی‌رغم اینکه شواهد پزشکی کمی برای تأیید این باور وجود ندارد.
افراد مبتلا به این اختلال اغلب احساسات طبیعی بدن را به عنوان نشانه‌های یک بیماری شدید به اشتباه تعبیر می‌کنند که منجر به سطوح بالای اضطراب، پریشانی و مراجعه مکرر به پزشک می‌شود.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری ممکن است در رفتارهای بیش از حد مرتبط با سلامتی مانند بررسی علائم بدن خود، تحقیق در مورد اطلاعات پزشکی با وسواس، جستجوی چندین نظر پزشکی، یا به دنبال اطمینان مداوم از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و عزیزان باشند.
این نگرانی‌های سلامتی می‌تواند به طور قابل توجهی در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کند و باعث ناراحتی قابل توجهی شود.
توجه به این نکته مهم است که اختلال اضطراب بیماری با داشتن یک وضعیت پزشکی واقعی متفاوت است. در حالی که ترس‌ها و نگرانی‌های افراد مبتلا به این اختلال ناراحت کننده است و می‌تواند بر رفاه آنها تأثیر بگذارد.
همچنین ممکن است هیچ بیماری جسمی واقعی وجود نداشته باشد یا شدت وضعیت ممکن است تا حد زیادی اغراق آمیز باشد.
علائم اختلال اضطراب بیماری چیست؟
اختلال اضطراب، به ویژه اختلال اضطراب بیماری یا هیپوکندری، با طیف وسیعی از علائم پایدار مرتبط با نگرانی‌های سلامتی و نگرانی بیش از حد در مورد داشتن یک وضعیت پزشکی جدی مشخص می‌شود. در اینجا برخی از علائم رایج مرتبط با این اختلال آورده شده است:
- نگرانی درباره سلامت: نگرانی و مشغله دائمی در مورد احتمال ابتلا به یک بیماری جدی، علی‌رغم شواهد پزشکی کم یا بدون وجود.
- تفسیر نادرست از احساسات بدنی: تعبیر نادرست احساسات طبیعی بدن یا علائم جزئی به عنوان نشانه‌های یک وضعیت پزشکی شدید یا خطرناک.
- بررسی بیش از حد و اطمینان جویی: درگیر شدن در رفتارهای تکراری مانند بررسی بدن برای علائم بیماری یا کسب اطمینان از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، اعضای خانواده یا دوستان است.
- ویزیت‌های مکرر به پزشک: برنامه ریزی مداوم قرار ملاقات با ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای نگرانی‌های مختلف، اغلب به دنبال نظرات پزشکی متعدد.
- تحقیق مداوم: صرف زمان بیش از حد برای تحقیق در مورد شرایط پزشکی، علائم و علل بالقوه آنلاین، در کتاب‌ها یا از طریق منابع دیگر.
- اضطراب و پریشانی: تجربه اضطراب، پریشانی و ترس مداوم مرتبط با نگرانی‌های سلامتی که منجر به اختلال قابل توجه در عملکرد روزانه می‌شود.
- مشکل با عدم اطمینان: تلاش برای تحمل عدم اطمینان در مورد سلامتی خود که می‌تواند نیاز به اطمینان را افزایش دهد و اضطراب را افزایش دهد.
- رفتارهای اجتنابی: اجتناب از موقعیت‌ها یا فعالیت‌هایی که ممکن است باعث ایجاد اضطراب مرتبط با سلامتی شوند، مانند اجتناب از بحث در مورد بیماری‌ها یا اجتناب از محیط‌های پزشکی.
- تأثیر بر عملکرد اجتماعی و شغلی: نگرانی و اشتغال بیش از حد به سلامتی می‌تواند در روابط اجتماعی، عملکرد کاری و کیفیت کلی زندگی تداخل ایجاد کند.
توجه به این نکته ضروری است که فقط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی واجد شرایط می‌تواند اختلال اضطراب بیماری یا هر اختلال اضطرابی دیگری را تشخیص دهد.
چه عواملی باعث ایجاد اختلال اضطراب بیماری می‌شود؟
علل دقیق اختلال اضطراب بیماری که به عنوان هیپوکندری نیز شناخته می‌شود، به طور کامل شناخته نشده است.
با این حال، تصور می‌شود عوامل متعددی در توسعه آن نقش دارند. این عوامل را می‌توان به مولفه‌های زیستی، روانی و محیطی دسته بندی کرد. در اینجا یک تفکیک وجود دارد:
- عوامل بیولوژیکی: برخی عوامل بیولوژیکی ممکن است در ایجاد اختلال اضطراب بیماری نقش داشته باشند.
اینها می‌تواند شامل سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی یا سایر شرایط سلامت روان و همچنین استعدادهای ژنتیکی بالقوه برای اضطراب باشد.
- عوامل روان‌شناختی: عوامل روانی می‌توانند در ایجاد و حفظ اختلال اضطراب بیماری نقش داشته باشند.
برخی از افراد ممکن است تمایل داشته باشند که بیش از حد بر احساسات بدن تمرکز کنند و آنها را به عنوان نشانه‌های بیماری جدی تفسیر کنند.
آنها همچنین ممکن است باورها یا تحریف‌های شناختی را نشان دهند که اهمیت این علائم را اغراق آمیز می‌کند و منجر به تشدید اضطراب می‌شود.
- تجارب دوران کودکی: تجارب آسیب زا در دوران کودکی، مانند از دست دادن یکی از عزیزان یا رویدادهای مهم پزشکی، می‌تواند در ایجاد اختلال اضطرابی بیماری در مراحل بعدی زندگی نقش داشته باشد.
این تجربیات ممکن است نحوه درک و پاسخ افراد به نگرانی‌های مربوط به سلامت را شکل دهد.
- یادگیری و شرطی سازی: افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری ممکن است الگوهای خاصی از رفتار و تفکر مرتبط با نگرانی‌های سلامتی را آموخته و تقویت کنند.
به عنوان مثال، اگر کسب اطمینان از دیگران در گذشته پاداش داشته باشد، می‌تواند ارتباط بین اضطراب و کسب اطمینان را تقویت کند.
- ویژگی‌های شخصیتی: برخی از ویژگی‌های شخصیتی ممکن است در ایجاد اختلال اضطراب بیماری نقش داشته باشند. کمال گرایی، سطوح بالای حساسیت اضطرابی (ترس از احساسات مرتبط با اضطراب)، و تمایل به فاجعه سازی یا بیش از حد تخمین زدن خطرات احتمالی برخی از ویژگی‌هایی هستند که می‌توانند مرتبط باشند.
- عوامل خارجی: عوامل محیطی، از جمله رویدادهای استرس زا زندگی، تجربیات پزشکی قابل توجه، یا قرار گرفتن در معرض بیماری یا مرگ، می‌توانند خطر ابتلا به اختلال اضطراب بیماری را افزایش دهند. این رویدادها می‌توانند نگرانی‌ها و اضطراب‌های مرتبط با سلامتی را تحریک یا تشدید کنند.
توجه به این نکته مهم است که این عوامل علل قطعی نیستند بلکه تأثیرات بالقوه هستند.
ایجاد اختلال اضطراب بیماری احتمالاً ترکیبی از عوامل مختلف است که با هم تعامل دارند.
اگر شما یا شخصی که می‌شناسید اضطراب بیش از حد مرتبط با سلامتی را تجربه می‌کنید، توصیه می‌شود برای ارزیابی و راهنمایی مناسب با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید.
چه ارتباطی بین هیپوکندری و اعتیاد وجود دارد؟
درست است که برخی از افراد مبتلا به هیپوکندری ممکن است به مواد مخدر یا الکل به عنوان وسیله‌ای برای یافتن تسکین یا کنار آمدن با اضطراب خود روی آورند.
مصرف مواد می‌تواند به طور موقت نگرانی‌های مربوط به سلامتی آنها را کاهش دهد، اما همچنین می‌تواند منجر به اعتیاد شود و سلامت روان آنها را پیچیده‌تر کند.
در حالی که داروهای خاصی که برای درمان اضطراب در افراد مبتلا به هیپوکندری استفاده می‌شوند، مانند بنزودیازپین‌ها، می‌توانند باعث ایجاد عادت شوند.
توجه به این نکته مهم است که داروهای ضد افسردگی که اغلب برای اضطراب نیز تجویز می‌شوند، مانند موادی مانند الکل اعتیادآور نیستند.
در نهایت، اعتیاد واقعاً می‌تواند رنج روانی، اضطراب و افسردگی را تشدید کند و احتمال سوءمصرف مواد را در افراد مبتلا به افسردگی افزایش دهد.
برای افرادی که با این چالش‌ها روبرو هستند ضروری است که از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی یا متخصصان سلامت روان که می‌توانند تشخیص مناسب را ارائه دهند، گزینه‌های درمانی مناسب را ارائه دهند و از سفر آنها به سمت بهبودی حمایت کنند، کمک بگیرند.
راه‌های درمانی اختلال اضطراب بیماری چیست؟
درمان هیپوکندری یا اختلال اضطراب بیماری، معمولاً شامل ترکیبی از رویکردهای درمانی است. در اینجا برخی از درمان‌های رایج استفاده می‌شود:
- درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT اغلب خط اول درمان هیپوکندری در نظر می‌گیرند.
این به افراد کمک می‌کند تا الگوهای تفکر و رفتاری را که به اضطراب‌های مرتبط با سلامتی آنها کمک می‌کند.
شناسایی و اصلاح کنند. تکنیک‌های CBT شامل بازسازی شناختی، مواجهه درمانی و آزمایش‌های رفتاری است.
- پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP): این شکل از درمان به طور خاص برای افراد مبتلا به هیپوکندری که علائم مشابه OCD را نیز نشان می‌دهند مؤثر است.
ERP شامل قرار دادن تدریجی افراد در معرض ترس‌های مربوط به سلامتی به شیوه‌ای کنترل‌شده و سیستماتیک، بدون درگیر شدن در رفتارهای اجباری است که معمولاً باعث تسکین موقت می‌شود.
- کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR): MBSR شامل مدیتیشن ذهن آگاهی و تکنیک‌های دیگر است تا به افراد کمک کند بدون قضاوت از افکار و احساسات خود آگاه‌تر شوند.
این می‌تواند یک رابطه سالم‌تر همراه با اضطراب را تقویت کند و شدت نگرانی‌های مربوط به سلامتی را کاهش دهد.
- دارو: در برخی موارد، داروهای خاصی ممکن است برای کمک به مدیریت علائم هیپوکندری تجویز شوند. این می‌تواند شامل مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) باشد که نوعی از داروهای ضد افسردگی هستند که در درمان اختلالات اضطرابی مفید هستند.
- درمان حمایتی: درگیر شدن در درمان فردی یا گروهی می‌تواند محیط حمایتی را فراهم کند که در آن افراد می‌توانند نگرانی‌های خود را بیان کنند، اطمینان خاطر کسب کنند و اعتبار دریافت کنند.
گروه‌های حمایتی ممکن است در ارتباط با دیگرانی که تجربیات مشابهی دارند نیز مفید باشند.
مهم است که به یاد داشته باشید که رویکردهای درمانی ممکن است بسته به نیازهای فردی متفاوت باشد، و همیشه توصیه می‌شود با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید که می‌تواند تشخیص دقیق بدهد و یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند.
نتیجه گیری
ارتباط هیپوکندری و اعتیاد چالش‌های پیچیده‌ای را ارائه می‌دهد که باید به طور کلی مورد توجه قرار گیرد. با درک ارتباط بین این شرایط، می‌توانیم رویکردهای درمانی هدف‌مندی را توسعه دهیم که بر مدیریت اضطراب، ادغام روش‌های درمانی و ارائه حمایت برای کسانی که هم با هیپوکندری و هم با اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنند، تمرکز دارند.
از طریق درمان جامع، افراد می‌توانند به سمت بهبودی، بهبود سلامت روانی و راه‌های سالم‌تری برای مدیریت نگرانی‌های سلامتی خود کار کنند.
