اختلال لالی انتخابی چیست؟ بسیاری از کودکان به طور ذاتی خجالتی هستند. آنها ممکن است در بیشتر مواقع پاهای والدینشان را در آغوش بگیرند و هنگام معرفی خود به یک شخص جدید، صورت خود را پنهان کنند یا به سرعت فرار کنند تا بتوانند از تعاملات اجتماعی دوری کنند.
این امر طبیعی است؛ ولی بعضی از کودکان در همه موقعیت‌های اجتماعی توانایی صحبت کردن را از دست می‌دهند.
اما اگر فرزند شما قادر به صحبت کردن با دیگران نیست یا در محیط‌های خاصی مثل مدرسه نمی‌تواند صحبت کند، ممکن است از اختلال لالی انتخابی رنج ببرد.
این موضوع ممکن است نگران‌کننده باشد و شما را دچار اضطراب شدید تر کند؛ با این حال، شما می‌توانید در بب کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دیگر با درمان و مراقبت مناسب، رفتارهای فرزندتان را بهبود بخشید.
اختلال لالی انتخابی چیست؟
افراد مبتلا به این اختلال قادر به صحبت کردن در محیط‌های آشنا هستند؛ اما عدم توانایی در صحبت کردن در محیط های نا آشنا، تأثیرات قابل توجهی روی موفقیت‌های تحصیلی و شغلی آنها دارد و روابط اجتماعی و ارتباطات را به شیوه‌ای غیرطبیعی و مخرب تحت تأثیر قرار می‌دهد.
کودکان مبتلا به لالی انتخابی رفتارهای عجیب و متفاوتی نشان می‌دهند که در بعضی موارد تشخیص آن سخت است.
برای مثال، برخی از کودکان قادر به صحبت کردن در محیط‌های خاصی هستند، در حالی که سایر کودکان ممکن است گوشه‌گیر باشند و نتوانند به درستی با دیگران ارتباط برقرار کنند و به طور کلامی پاسخ ندهند.
اختلال لالی انتخابی می‌تواند ناتوانی آفرین باشد و رشد اجتماعی کودک را به خطر بیندازد و باعث محدود شدن ارتباطات با دیگران می‌شود.
لالی انتخابی در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است و بر اساس مطالعات، تقریباً یک درصد از حدود ۱۴۰ کودک دچار لالی انتخابی هستند.
علائم اختلال لالی انتخابی در سنین ۲ تا ۴ سالگی ظاهر می‌شود و در ۹۰ درصد از موارد، کودکان مبتلا به لالی انتخابی دارای فوبیای اجتماعی یا اضطراب اجتماعی هستند.
نشانه های لالی انتخابی در کودکان چیست؟
ممکن است برای اولین بار، نشانه های لالی انتخابی را در سنین ۳ تا ۶ سال که فرزند شما به مهد کودک و مدرسه می‌رود، مشاهده کنید.
علائم رفتاری این اختلال شامل موارد زیر است:
- ناتوانی در صحبت کردن با افراد خارج از خانواده از جمله پدربزرگ و مادربزرگ، معلمان و هم‌کلاسی‌ها.
- از نگاه کردن به چشم‌های فرد مقابل که به آنها نگاه می‌کند یا با آنها صحبت می‌کند خودداری می‌کنند و چشمان خود را به مکان‌های دور نگاه می‌کنند.
- تلفظ کلمات با صدای رسا را ندارند.
- در شرکت در بازی با کودکان دیگر مشکل دارند و نمی‌توانند به راحتی با آنها دوستی برقرار کنند.
- از انجام کارهایی که در کانون توجه هستند خودداری می‌کنند؛ به عنوان مثال، عکس گرفتن از آنها یا ورزش کردن در حضور دیگران.
- به نظر می‌رسند حواس پرت هستند و در تمرکز و توجه به مشکل می‌باشند.
- مشکلات در خواست کمک از دیگران؛ مثلاً گفتن در مورد یک صدمه یا خواستن استفاده از توالت.
- دارای حواس پرتی هستند و به تمرکز و توجه کافی نمی‌توانند دست یابند.
- اگر کودک شما مبتلا به لالی انتخابی شود، ممکن است وقتی افراد دیگر با او صحبت می‌کنند.
برخی از علائم فیزیکی را متوجه شوند که شامل موارد زیر می‌شود:
- دست و پاهای یخ زده
- بی قراری و عصبانیت
- ترس و نگرانی در برابر دیگران
- لرزش اندام‌ها و سرخی پوست
- ضربان قلب سریع یا درد معده
- تعرق دست‌ها
اگر کودک شما بزرگتر است، ممکن است بتواند درباره احساسات خود با شما صحبت کند و بگوید کجا و در چه موقعیت‌هایی احساس ترس و اضطراب می‌کند.
به عنوان مثال، کودک شما هنگامی که نمی‌داند چه بگوید یا نگران اشتباه بودن است، احساس ترس و اضطراب می‌کند.
آنها ممکن است فکر کنند صدایشان خنده دار است یا متفاوت تر از سایر افراد و دوستانشان هستند.
اگر کودک شما بیش از ۳ ماه برون خانه صحبت نکند و نتواند با دیگران ارتباط برقرار کند، نیاز به کمک حرفه‌ای دارد.
همچنین، اگر لالی انتخابی فرزندتان بر روی یادگیری و روابط او در محیط مدرسه یا مهدکودک تأثیرگذار است، مناسب است به یک روان‌پزشک مراجعه کنید.
چرا کودکان و نوجوانان در معرض لالی انتخابی قرار می‌گیرند؟
علت دقیق بروز لالی انتخابی در کودکان و نوجوانان هنوز به طور کامل شناخته نشده است؛ اما تخصصیان معتقدند که کودکان مبتلا به این اختلال به صورت ذاتی مضطرب هستند و از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می‌برند.
عوامل خطری که ممکن است برای لالی انتخابی نقش داشته باشند، شامل سابقه خانوادگی، کم‌رویی شدید یا مشکلات زبانی و والدین بیش از حد محافظه‌کار و کنترل‌گر هستند.
در اکثر موارد، لالی انتخابی یک ترکیب از عوامل ژنتیکی و محیطی است که باعث ایجاد این اختلال در کودکان می‌شود. به عبارت دیگر، عوامل موروثی و فرهنگی می‌توانند در بروز لالی انتخابی تأثیرگذار باشند.
با این حال، باید توجه داشت که هر کودک می‌تواند به لحاظ روانی و شخصیتی متفاوت باشد و عوامل خطر مذکور ممکن است بر همه کودکان به یک شکل نباشند.
در هر صورت، برای ارزیابی دقیق و درمان لالی انتخابی، مشاوره و همکاری با کارشناسان متخصص پزشکی و روانشناسی توصیه می‌شود.
آیا اختلال لالی انتخابی جزئی از بیماری اوتیسم است؟
لالی انتخابی و اختلال اوتیسم با یکدیگر تفاوت دارند. هرچند لالی انتخابی و برخی علائم بیماری اوتیسم می‌توانند در بعضی از کودکان همزمان وجود داشته باشند، اما این دو اختلال جدا از یکدیگر هستند.
لالی انتخابی به معنای انتخاب خودسانسوری برای صحبت نمی‌باشد. این اختلال هنگامی رخ می‌دهد که فرد با ناارادی بی‌توجه باقی مانده و صفحه‌ای از خود را نشان نمی‌دهد.
این می‌تواند به علت عدم اطلاع از روند صحیح تلفظ کلمات، اعتماد به نفس ناکافی یا ترس از مردم و ناراحتی یا استرس برای بیان خود رخ دهد.
از سوی دیگر، اوتیسم یک اختلال طیفی است که تأثیراتی روی توانایی‌های اجتماعی، ارتباطی و زبانی فرد دارد. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار مشکلات در ارتباطات اجتماعی، تکراری و محدود و درک احساسات دیگران باشند.
در مورد ادعای نظریه روان‌پویایی که بچه‌ها عمداً از صحبت خودداری می‌کنند، باید گفت که در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم این ادعا درست نیست.
این خطرات به خودی خود نمی‌توانند باعث بروز لالی انتخابی شوند و باید به عنوان علائم اصلی اوتیسم مورد بررسی قرار گیرند.
عوارض مخرب لالی انتخابی چیست؟
لالی انتخابی می‌تواند تأثیر منفی‌ای بر توانایی‌های فرد در دوران کودکی و دوست‌یابی در مدرسه داشته باشد و یادگیری مهارت‌ها را برای کودکان سخت کند.
این امر می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی شود و باعث کاهش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی شود و همچنین باعث کاهش اعتماد به نفس شود.
کودکانی که با لالی انتخابی مواجه هستند، همیشه احساس می‌کنند که در مواجهه با مسائلی که دیگران به راحتی بر آنها آوانس می‌برند ناکام هستند.
این مشکل می‌تواند تأثیراتی بر رشد مهارت‌های اجتماعی آنها داشته‌باشد و باعث کاهش اعتماد به نفسشان شود.
به علاوه، لالی انتخابی می‌تواند تأثیرات منفی بر تعامل فرد با افراد بزرگسال نیز داشته باشد و مانع از برقراری ارتباطات موثر با سرپرستان و مشتریان شود.
این می‌تواند به‌طور مستقیم در فعالیت‌های شغلی تأثیر منفی داشته و آنها را دچار اختلال کند.
علاوه بر این، بعضی از موقعیت‌های روزمره نیز ممکن است برای افراد مبتلا به لالی انتخابی چالش‌برانگیز باشد.
به‌عنوان مثال، قرار ملاقات با پزشک یا دندانپزشک، ثبت سفارش غذا در رستوران یا انجام فعالیت‌های گروهی در مدرسه و ورزش‌ها.
به طور کلی، لالی انتخابی می‌تواند باعث مشکلاتی در زندگی روزمره فرد شود و نیاز به مداخله و پشتیبانی مناسب دارد تا بتواند از طریق تمرین‌ها و راهبردهای مختلف، مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت کند.
آیا این اختلال ترس از صحبت کردن در کودکان از بین می‌رود؟
لالی انتخابی گاهی اوقات به صورت خود به خودی از بین می‌رود؛ اما در بعضی از افراد نیازمند درمان‌های تخصصی می‌باشد. این بیماری مادام‌العمر نیست و با درمان مناسب و به موقع، می‌توان آن را کاهش داد و کودک را به روابط سالم با دیگران هدایت کرد.
بسیار مهم است که کودک شما درمان لالی انتخابی را سریعاً شروع کند. این اقدام به طور قابل توجهی می‌تواند فرآیند درمان راحت‌تر کرده و به کودک این امکان را می‌دهد که با روابط سالم خود با دیگران ادامه بدهد.
به عبارت دیگر، درمان زودتر و صحیح لالی انتخابی می‌تواند بهبودی را تسریع کند و تاثیرات آن را کاهش دهد.
با توجه به اینکه لالی انتخابی بر توانایی‌های کودک در دوست‌یابی و یادگیری مهارت‌ها تأثیر می‌گذارد، دریافت راهنمایی حرفه‌ای و مشورت از متخصصین می‌تواند به پیشرفت و موفقیت در فرآیند درمان کمک کند.
همچنین، همکاری و حمایت از کودک در طول فرآیند درمان نیز اهمیت بالایی دارد.
بنابراین، توصیه می‌شود که هرچه زودتر برای دریافت درمان و مراجعه به متخصصین اختصاصی، اقدام کنید تا بهبودی در بیماری لالی انتخابی بیشتر ممکن باشد و کودک شما بتواند به شکل سالم و سازنده‌تری با دیگران در ارتباط باشد.
اختلال لالی گزینی انتخابی در بزرگسالان چیست؟
اختلال لالی گزینی انتخابی (Selective Mutism) در بزرگسالان یک اختلال رفتاری است که با عدم توانایی صحبت کردن یا توقف کامل صحبت در برخی از محیط‌ها یا موقعیت‌ها مشخص می‌شود، اما در محیط‌ها یا موقعیت‌های دیگر می‌تواند به طور طبیعی صحبت کند.
این اختلال معمولاً در کودکی آغاز می‌شود و در طول زمان می‌تواند به بزرگسالی ادامه یابد.
با افرادی که از اختلال لالی گزینی انتخابی رنج می‌برند، تعامل اجتماعی معمولاً مشکل می‌شود و این می‌تواند به مشکلات در محیط کار، تحصیلی یا روابط شخصی منجر شود.
دلایل اختلال لالی گزینی انتخابی در بزرگسالان هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما عوامل ژنتیکی، محیطی و روانشناختی می‌توانند نقشی در ظهور این اختلال داشته باشند.
راه های درمانی اختلال لالی انتخابی در بزرگسالان و کودکان چیست؟
درمان اختلال لالی گزینی انتخابی در بزرگسالان و کودکان ممکن است شامل روش‌های مختلف باشد. در زیر، راه‌های درمانی معمول برای این اختلال به طور خلاصه توضیح داده شده است:
- درمان گفتاری: این نوع درمان مرتبط با تقویت مهارت‌های گفتاری و زبانی می‌باشد. تکنیک‌هایی ارائه می‌شود که به کاهش تنش‌ها و استرس‌ها مرتبط با صحبت کردن در موقعیت‌های دشوار کمک کند. همچنین، تمرین‌های زبانی و آواشناسی به منظور تقویت عضلات گفتاری و بهبود قابلیت صحبت کردن می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند.
- درمان رفتاری-شناختی (CBT): این نوع درمان بر اساس تعامل بین رفتار، افکار و احساسات مرتبط با اختلال لالی گزینی انتخابی تأکید دارد. روانشناس با بررسی رفتارها و اعتقادات نادرست می‌تواند به کشف و تغییر الگوهای منفی کمک کند و فرد را در تغییر رفتار و شیوه‌های مثبت صحبت کردن در موقعیت‌های چالشی هدایت کند.
- مشاوره روانشناختی: درمان اختلال لالی گزینی انتخابی می‌تواند شامل مشاوره روانشناختی برای فرد و خانواده شامل والدین و سایر اعضای خانواده نیز باشد. این نوع درمان می‌تواند در تسهیل ارتباطات خانوادگی، حل مشکلات و بهبود پشتیبانی از فرد مبتلا به اختلال لالی گزینی نقش مهمی ایفا کند.
- مداخله مدرسه: اگر اختلال لالی گزینی انتخابی در محیط تحصیلی وجود دارد، همکاری با مدرسه و تعیین یک برنامه حمایتی و کمک در مدرسه می‌تواند به فرد کمک کند تا احساس راحتی و اعتماد به نفس بیشتری در محیط تحصیلی داشته باشد.
اهمیت استفاده از تیم درمانی متخصص در اختلال لالی گزینی انتخابی نمی‌تواند بیشتر تأکید شود. تشخیص و درمان این اختلال باید توسط پزشکان تخصصی، روانشناسان و متخصصان گفتار درمانی در نظر گرفته شود. همچنین، حمایت خانوادگی، صبوری و تمرین منظم در خانه نیز می‌تواند بهبود درمان را تسریع کند.
سخن پایانی
لالی انتخابی یک اختلال اضطرابی است که باعث عدم توانایی فرد در صحبت کردن در موقعیت‌های خاص می‌شود. این اختلال معمولاً در کودکان خردسال شروع می‌شود و در صورت عدم درمان، ممکن است تا دوران بزرگسالی ادامه یابد.
روش‌های درمانی معمولاً با علائم و علت‌های لالی انتخابی مرتبط است. به عنوان مثال، اگر افکار مضطرب نقش مهمی در این اختلال داشته باشد، روش‌های مبتنی بر روانشناسی رفتاری (CBT) می‌تواند به درمان لالی انتخابی کمک کند.
در صورتی که فرزند شما دچار مشکلات گفتاری باشد، درمانگر گفتاری می‌تواند به او کمک کند تا با اعتماد به نفس بیشتر در موقعیت‌های خاصی صحبت کند.
همچنین، به عنوان والدین، با ارائه صبر و تشویق، می‌توانید فرزند خود را در خانه حمایت کنید و به‌تدریج او را در موقعیت‌های اجتماعی جدیدی قرار دهید.
