ترک داروی ضد اضطراب می‌تواند یک فرایند چالش برانگیز باشد، دنیایی را تصور کنید که در آن دائماً در حال پرخاشگری هستید، احساس می‌کنید قلبتان می‌تپد و کف دست‌هایتان عرق می‌کند.
تصور کنید در تناقضی گرفتار شده باشید که در آن همان دارویی که باعث تسکین اضطراب ناتوان کننده می‌شود، می‌تواند به‌مرورزمان خودش به منبع اضطراب تبدیل شود.
این واقعیت برای بسیاری از افرادی است که از داروهای ضد اضطراب استفاده می‌کنند. علائم اضطراب، در صورت قطع می‌تواند منجر به تحمل، وابستگی و علائم چالش برانگیز ترک شود.
شما نمی‌توانید بخوابید، نمی‌توانید تمرکز کنید و دائماً نگران چیزی هستید. این واقعیت اختلالات اضطرابی است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد.
داروهای ضد اضطراب می‌توانند برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نجات دهنده باشند. آنها می‌توانند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.
آیا شما یا یکی از عزیزانتان در حال مبارزه با ترک دارو ضد اضطراب هستید؟ کلینیک ترک اعتیاد طلوعی دیگر اینجاست تا به شما کمک کند.
ما طیف وسیعی از خدمات را برای کمک به شما برای غلبه بر اعتیاد و بازگرداندن زندگی خود به مسیر درست ارائه می‌دهیم.
اضطراب چیست؟
اضطراب احساسی است که با احساس تنش، افکار نگران و تغییرات فیزیکی مانند افزایش فشار خون مشخص می‌شود.
این یک واکنش طبیعی به استرس است و در برخی شرایط می‌تواند مفید باشد، زیرا می‌تواند ما را نسبت به خطرات آگاه کند و به ما در آماده شدن و توجه کمک کند.
با این حال، اختلالات اضطرابی شامل ترس یا اضطراب بیش از حد است که از بین نمی رود و می تواند با گذشت زمان بدتر شود.
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی معمولاً افکار یا نگرانی‌های مزاحم مکرر دارند و ممکن است به دلیل نگرانی از موقعیت‌های خاصی اجتناب کنند.
آنها همچنین ممکن است علائم فیزیکی مانند عرق کردن، لرزش، سرگیجه یا ضربان قلب سریع داشته باشند.
اضطراب مانند ترس نیست، اما اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شود. اضطراب یک پاسخ آینده‌دار و طولانی اثر است که به طور گسترده بر روی یک تهدید منتشر متمرکز شده است.
داروهای ضد اضطراب
اختلالات اضطرابی را می‌توان با انواع مختلفی از داروها، بسته به اختلال خاص و شدت علائم، درمان کرد.
در اینجا برخی از رایج‌ترین انواع داروهای ضد اضطراب آورده شده است:
- بنزودیازپین‌ها: بنزودیازپین‌ها رایج‌ترین نوع دارو برای اضطراب هستند.
آنها به سرعت عمل می‌کنند و معمولاً در عرض ۳۰ دقیقه تا یک ساعت تسکین می‌یابند.
نمونه‌هایی از بنزودیازپین‌ها عبارتند از:
- آلپرازولام (زاناکس)
- کلونازپام (کلونوپین)
- دیازپام (والیوم)
- لورازپام (آتیوان)
با این حال، آنها از نظر فیزیکی اعتیادآور هستند و برای درمان طولانی مدت توصیه نمی‌شوند.
- مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): SSRIها معمولاً با دوز کم شروع می‌شوند که پزشک به تدریج آن را افزایش می‌دهد.
نمونه‌هایی از SSRI شامل موارد زیر می‌باشد:
- سیتالوپرام (Celexa)،
- اسیتالوپرام (Lexapro)،
- فلوکستین (پروزاک)
- پاروکستین (Paxil)
- سرترالین (Zoloft).
SSRIها با افزایش سطح سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی که بر خلق و خو، میل جنسی، اشتها، خواب و حافظه تأثیر می‌گذارد، کار می‌کنند.
- داروهای سه حلقه ای: داروهای سه حلقه‌ای مانند SSRI برای درمان بیشتر اختلالات اضطرابی، به جز اختلال وسواس فکری – جبری (OCD) کار می‌کنند.
داروهای سه حلقه‌ای عبارتند از:
- کلومیپرامین (Anafranil)
- ایمی پرامین (Tofranil)
- بتابلوکرها: بتابلوکرها اثرات نوراپی نفرین را کاهش می‌دهند، به این معنی که می‌توانند برخی از علائم فیزیکی اضطراب را تسکین دهند.
نمونه‌هایی از بتابلوکرها شامل موارد زیر است:
- آتنولول (تنورمین)
- پروپرانولول (ایندرال)
- آنتی هیستامین‌ها: آنتی هیستامین‌ها (مانند هیدروکسی زین) می‌توانند به موارد خفیف اضطراب و همچنین اضطراب عملکرد، نوعی اختلال اضطراب اجتماعی کمک کنند.
- داروهای ضد افسردگی: داروهای ضد افسردگی، به ویژه SSRI ها، به طور گسترده برای درمان و پیشگیری از انواع اختلالات اضطرابی استفاده می‌شوند.
داروهای ضد افسردگی که به طور گسترده برای اضطراب تجویز می‌شوند، داروهای SSRI مانند Prozac، Zoloft، Paxil، Lexapro و Celexa هستند.
سایر داروهای ضد افسردگی مورد استفاده برای اضطراب عبارتند از ونلافاکسین (Effexor) و دولوکستین (Cymbalta)
توجه به این نکته مهم است که دارو همیشه بهترین پاسخ برای اختلالات اضطرابی نیست و درمان و تغییر سبک زندگی نیز می‌توانند درمان‌های مؤثری باشند.
همچنین مهم است که قبل از شروع هر دارویی با یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید، زیرا آنها می‌توانند به تعیین بهترین دوره درمانی برای هر فرد کمک کنند.
ترک داروهای اضطراب چقدر طول می‌کشد؟
مدت زمانی که طول می‌کشد تا داروی ضد اضطراب را ترک کنید بسته به داروی خاص، دوز و پاسخ فرد به دارو می‌تواند متفاوت باشد.
به طور کلی، توصیه می‌شود به تدریج دوز دارو را طی چند هفته یا چند ماه کاهش دهید تا بدن بتواند خود را با عدم وجود دارو سازگار کند و خطر علائم ترک را به حداقل برساند.
فرایند باریک شدن معمولاً شامل کاهش دوز به صورت افزایشی است که بین دوز کاهش دو تا شش هفته فاصله می‌گذارد.
علائم ترک معمولاً زمانی شروع می‌شود که ۹۰٪ یا بیشتر از دارو از سیستم خارج شود و معمولاً برای چند هفته طول می‌کشد.
با این حال، برخی از افراد ممکن است علائم شدید ترک را تجربه کنند که چندین ماه یا بیشتر طول می‌کشد.
مهم است که قبل از قطع هر دارویی با یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید، زیرا آنها می‌توانند به تعیین بهترین مسیر عمل برای هر فرد کمک کنند.
چگونه با ترک داروهای اضطراب مقابله می‌کنید؟
در اینجا چند راه برای مقابله با ترک داروی اضطراب آورده شده است:
- به دنبال مشاوره پزشکی باشید: مهم است که قبل از قطع هر دارویی با یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید، زیرا آنها می‌توانند به تعیین بهترین مسیر عمل برای هر فرد کمک کنند.
- کاهش تدریجی داروها: داروهای ضد اضطراب باید به تدریج تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی کاهش یابد تا خطر علائم ترک به حداقل برسد. روند کاهشی معمولاً شامل کاهش دوز به صورت افزایشی است که بین دوز کاهش دو تا شش هفته فاصله می‌گذارد.
- خودمراقبتی: مقابله با ترک دارو می‌تواند سخت باشد، اما کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید که ممکن است به شما کمک کند. برخی از چیزهایی که می‌توانید در حین بیرون آمدن امتحان کنید عبارتند از: صحبت کردن با کسی، داشتن یک دفتر خاطرات خلقی، ساختن یک جعبه مراقبت از خود، امتحان کردن سایر درمان‌ها، آماده بودن برای تغییر برنامه‌هایتان و مراقبت از سلامت عاطفی و جسمی‌تان.
- درمان‌های دیگر را در نظر بگیرید: انواع دیگر درمان می‌تواند به شما در مقابله با ترک اعتیاد کمک کند. برای مثال، ممکن است بخواهید گفتار درمانی و مشاوره، هنر یا درمان‌های خلاقانه، یا درمان‌های مکمل و جایگزین را امتحان کنید.
- صبور باشید: علائم ترک معمولاً در عرض چند هفته از بین می‌روند. اما اگر علائم بسیار شدید دارید، مهم است که به دنبال مشاوره پزشکی باشید.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که تجربه همه افراد در مورد ترک داروی اضطراب متفاوت است و آنچه برای یک فرد مؤثر است ممکن است برای دیگری مؤثر نباشد. مهم است که در طول این فرایند به دنبال مشاوره و پشتیبانی پزشکی باشید.
از کجا بفهمیم به داروی های ضد اضطراب اعتیاد داریم؟
علائم اعتیاد به داروهای ضد اضطراب، به ویژه بنزودیازپین‌ها، می‌تواند شامل میل شدید به اثرات دارو، مصرف بیش از حد مورد نظر دارو، و ادامه مصرف دارو علی‌رغم مشکلاتی که ممکن است ایجاد کند، باشد.
همچنین علائم ترک بنزودیازپین‌ها ممکن است شبیه به دلایلی باشد که چرا داروها در وهله اول تجویز شده‌اند و شدت علائم ترک به نوع بنزودیازپین و مدت زمان استفاده از آن بستگی دارد.
تحمل فیزیکی نسبت به دارویی مانند زاناکس یا کلونوپین می‌تواند به سرعت اتفاق بیفتد و مصرف‌کنندگان معمولاً پس از چند ماه به مقدار بیشتری از دارو نیاز دارند تا به همان اثراتی برسند که از دوز کمتری در ابتدا دریافت کردند.
هرکسی که بخواهد یکی از این داروها را قطع کند احتمالاً با قطع ناگهانی آنها دچار علائم ترک می‌شود.
علائم ترک داروهای ضد اضطراب
علائم ترک از داروهای ضد اضطراب می‌تواند بسته به داروی خاص، دوز و پاسخ فردی متفاوت باشد.
در اینجا برخی از علائم احتمالی ترک داروهای ضد اضطراب آورده شده است:
- اضطراب و ترس
- بی‌خوابی
- سردرد
- تعریق
- تهوع و استفراغ
- افزایش فشار خون
- تنگی نفس
- تاری دید
- لرزش
- درد عضلات و مفاصل
- افزایش ضربان قلب
- افزایش تحریک پذیری
- افزایش خستگی و کاهش انرژی
توجه به این نکته مهم است که داروهای ضد اضطراب باید به تدریج و تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی کاهش یابد تا خطر علائم ترک به حداقل برسد.
همچنین مهم است که قبل از قطع هر دارویی به دنبال مشاوره پزشکی باشید.
به طور خلاصه، ترک داروهای ضد اضطراب می‌تواند چالش برانگیز باشد و ممکن است باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم، از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، اضطراب، بی خوابی و افسردگی شود.
علائم ترک می‌تواند بسته به دارو و شدت وابستگی متفاوت باشد.
مهم است که با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی کار کنید تا برنامه‌ای برای کاهش تدریجی دارو تهیه کنید تا خطر عود و علائم ترک را به حداقل برسانید.
بیماران باید مطمئن باشند که عملکرد خوبی دارند، شرایط زندگی آنها پایدار است، و می‌توانند با هر گونه افکار منفی که ممکن است قبل از قطع دارو ظاهر شود، کنار بیایند.
اگر علائم ترک ذهنی یا جسمی نگران‌کننده‌ای را تجربه می‌کنید که ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول می‌کشد، مهم است که از یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی کمک بگیرید.
